پراکندگی و تنوع آسیب های دست در بیماران یک مرکز ارجاع آموزشی درمانی

پیش آسیب های دست شایع ترین صدمه بدن هستند و مستلزم درمان درازمدت با هزینه بالا می باشند. هدف از این مطالعه بررسی همه گیرشناسی بیماران مبتلا به آسیب های دست در یک مرکز آموزشی و درمانی تهران بود.
تمام بیمارانی که در طول یک سال به علت آسیب دست به اورژانس مراجعه نموده بودند، وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر سن، جنس، علت و محل آسیب، مکانیسم و نوع تروما، خصوصیاتی نظیر سن، جنس، علت و محل آسیب دیدگی، مکانیسم و نوع آسیب، زمان پذیرش، فاصله ایجاد آسیب تا مراجع، نوع درمان و نوع بیمه بررسی شدند.
2042 بیمار (3/89% مرد و 7/10% زن) با آسیب های دست به بیمارستان مراجعه نمودند. میانگین سنی بیماران 9/11±8/26 سال بود. بیشتر افراد در گروه شغلی کارگران قرار داشتند (6/65%). در مردان آسیب صنعتی و در زنان صدمه ناشی از بریدگی با شیشه شایع ترین عامل صدمه دست بود. بیشترین آسیب دیدگی کودکان ناشی از بسته شدن درب روی انگشتان یا بریدگی با شیشه بود. شکستگی استخوانی در7/34% بیماران مشاهده شد. آسیب تاندونی و به دنبال آن عصب شایع ترین عناصر آسیب دیده بود. بیشتر آسیب ها، پارگی عمیق بود. میانگین مدت بستری 33/1 روز (49-1 روز) بود. 36/58% بیماران تحت پوشش بیمه بودند.
صدمه دست در مردان، بخصوص کارگران صنعتی، شایع تر است. ضایعات تاندونی و اعصاب بیشترین عناصر آسیب دیده بودند و شکستگی ها یک سوم آسیب ها را تشکیل دادند.