ارزیابی مقایسه ای روش های آزمایشگاهی جدا سازی جرب واروا از زنبور عسل بالغ

واروازیس ناشی از جرب واروا یکی از مهمترین بیماری های زنبور عسل بوده که به جهت شیوع سریع و ناگهانی باعث خسارت سنگین اقتصادی شده و همچنین با ضعیف نمودن کندو زمینه شیوع عفونت های ثانویه را فراهم می سازد. این پژوهش به منظور ارزیابی و مقایسه روش های آزمایشگاهی جداسازی و تشخیض آلودگی زنبوران بالغ به جرب واروا انجام شد. بدین جهت چهار کندو آلوده به این جرب تهیه و مورد استفاده قرار گرفت. همه نمونه گیری ها در اوایل فصل پائیز 1386 که بیشتر جرب های موجود در کندو بر روی بدن زنبوران بالغ بسر می برند، انجام شد. در هر نمونه گیری 250 عدد زنبور در یک ظرف شیشه ای جمع آوری و مورد آزمایش قرار گرفتند. برای جداسازی جرب از زنبوران بالغ از روش تکان دادن با محلول های اتانول 70 درصد، اتر، بنزین، آب داغ و آب داغ همراه با دترجنت، شکر (به صورت شکر تجاری و پودر شکر) و حرارت استفاده شد. در اجرا، تمامی روش ها سه بار و هر بار بر روی نمونه های جدید انجام شد. نتایج نشان داد که اتانول 70% با در صد کارائی 54/1±41/95% و پودر شکر با در صد کارائی 69/1±82/ 89% موثرترین روش ها در جداسازی جرب واروا از زنبوران بالغ بودند. مقایسه آماری نتایج حاصل با استفاده از نرم افزار آماری SPSS-13.0 و آزمون مربع کای نشان داد که بین روش استفاده از اتانول 70% و روش استفاده از پودر شکر اختلاف آماری معنی داری وجود ندارد (P>0.05). ولی بین سایر روش ها با روش استفاده از اتانول 70 درصد اختلاف معنی دار از لحاظ آماری وجود دارد (0.05≥P). بین روش استفاده از پودر شکر با روش استفاده از شکر تجاری نیز اختلاف معنی داری مشاهده شد (0.05≥P). بنابراین توصیه می شود برای تشخیص دقیق و سریع وجود این جرب از اتانول 70 %درصد یا پودر شکر استفاده شود. از آنجا که پودر شکر باعث مرگ زنبورها نشده و دارای قابلیت جداسازی بالا، کار برد و دسترسی آسان و نیز نداشتن پسماند سمی در محیط نسبت به سایر روش ها مزیت بهتری داشته و می توان از آن به عنوان یک روش درمانی واروازیس استفاده نمود.