تاثیر هیدروژل جاذب رطوبت Super ABA 200 بر تخلخل، توانایی نگهداری آب و هدایت هیدرولیکی خاک در شرایط مزرعه

این تحقیق برای بررسی تاثیر مقادیر مختلف هیدروژل جاذب رطوبتSuper AB A 200 بر انواع تخلخل، ظرفیت نگهداری آب و هدایت هیدرولیکی خاک های لومی شنی در سال زراعی 87-1386 انجام شده است. تیمارهای آزمایش عبارتند از: الف) نوع خاک شامل خاک لومی شنی و ب) هیدروژل جاذب رطوبت Super AB A 200 در شش سطح شامل: صفر(شاهد)، 05/0، 15/0، 3/0، 45/0 و 6/0 درصد وزنی. برای همین، طرحی در قالب بلوک های کاملا تصادفی در سه تکرار در 18 کرت آزمایشی با ابعاد 5/1×5/1 متر در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرری اجرا شد. تجزیه و تحلیل آماری نتایج تجزیه های آزمایشگاهی با استفاده از نرم افزارSAS و Excelانجام شد. نتایج نشان داد، که افزودن هیدروژل جاذب رطوبت و نیز افزایش سطح استفاده، سبب افزایش انواع تخلخل خاک، به ویژه تخلخل مویین، به میزان 3 برابر نسبت به شاهد می شود. کاربرد هیدروژل جاذب رطوبت در سطوح 45/0 و 6/0 درصد وزنی، میزان آب قابل استفاده گیاه را به ترتیب 2 تا 5/2 برابر افزایش داده است. با افزایش میزان به کارگیری هیدروژل جاذب رطوبت، هدایت هیدرولیکی خاک افزایش یافت. نتایج آنالیز آماری (مقایسه میانگین ها) نشان می دهد که بین سطوح مختلف استفاده از هیدروژل جاذب رطوبت با هم و نیز با شاهد اختلاف معنی داری در سطح 1 درصد در افزایش تخلخل مویین، میزان آب قابل استفاده و هدایت هیدرولیکی خاک وجود دارد (p<0.01). با استناد به آنالیز آماری و توجه به جنبه های اقتصادی و با کاربرد 45/0 درصد وزنی از هیدروژل جاذب رطوبت Super AB A 200، علاوه بر ایجاد ساختمان در خاک های لومی شنی سبب افزایش توانایی جذب آب هیدروژل و در نتیجه افزایش میزان آب قابل استفاده گیاه شدیم.