بررسی آگاهی و نگرش ارایه دهندگان خدمات تنظیم خانواده در زمینه روش های پیش گیری از بارداری

امروزه تنظیم خانواده به عنوان یک اصل اساسی در زندگی افراد بشر در نظر گرفته می شود. این مطالعه با هدف بررسی آگاهی و نگرش ارایه دهندگان خدمات تنظیم خانواده در زمینه روش های پیش گیری از بارداری در شهرستان شاهرود در سال 1387 انجام شد.
پژوهش از نوع مطالعات تحلیلی- مقطعی و کاربردی می باشد. در این مطالعه پرسش نامه ای مشتمل بر 8 سوال عمومی و 52 سوال اختصاصی تهیه شده و جهت تکمیل در اختیار ارایه دهندگان قرار گرفت. جمعیت مورد مطالعه کلیه ارایه دهندگان خدمات تنظیم خانواده (162 نفر) بوده که درخانه های بهداشت، مراکز بهداشتی درمانی روستایی و شهری معاونت بهداشتی شاغل بودند. هم بستگی بین متغیرها با استفاده از آزمون هم بستگی پیرسون و مقایسه میانگین نمره بین گروه ها با آزمون آنالیز واریانس انجام شده است.
در این مطالعه 152 نفر در مطالعه شرکت نموده که اکثریت آن ها (7/73%) زن بودند. 3/74% ارایه دهندگان بهورز، 9/7 درصد کاردان بهداشت خانواده، 6/2 درصد کارشناس بهداشت خانواده و 1/15 درصد ماما بودند. میانگین نمره آگاهی 7/2 ± 9/17 از 25 بوده که حاکی از نمره آگاهی متوسط می باشد. میانگین نمره نگرش 3/10 ± 0/71 از 108 بوده که حاکی از نمره نگرش مثبت در افراد مورد مطالعه می باشد. نتایج نشان داد رابطه معناداری بین آگاهی با جنس، شغل، مدرک تحصیلی، واحد خدمتی، سابقه کار و نوع روش پیش گیری مورد استفاده توسط ارایه کننده خدمت وجود دارد (001/0P=). هم چنین بین نگرش با جنس، واحد خدمتی، سابقه کار و آگاهی رابطه معناداری مشاهده نشد.
با عنایت به آگاهی متوسط ارایه دهندگان خدمات تنظیم خانواده و نگرش نسبتا مثبت و عدم استفاده از روش های پیش گیری مطمئن در بین حدود یک سوم از آنان به نظر می رسد برگزاری کلاس های آموزشی در زمینه تنظیم خانواده برای کلیه رده های ارایه کننده خدمات می تواند کمک شایانی در ارتقاء برنامه های بهداشت مادران داشته باشد.