مقایسه ی تغییرات ابعادی و جذب آب سه گونه رزین آکریلی در ساخت روکش های موقت

بیان مساله: رزین های آکریلی اتوپلیمریزه برای ساخت روکش های موقتی ثابت استفاده می شوند. انقباض خطی ناشی از پلیمریزاسیون و جذب آب آنها می تواند موجب به خطر افتادن بسیاری از خصوصیات مطلوب روکش های موقت شود.
هدف از این بررسی، مقایسه ی میزان تغییرات ابعادی و جذب آب سه نوع رزین آکریل موقتی TrimII، Tempron و آکروپارس TRII بود.
مواد و در این بررسی تجربی، 90 نمونه رزین آکریلی به ابعاد 3×12×20 میلی متر توسط یک مولد فلزی فراهم گردیدند (30 نمونه از هر گروه). سپس هر گروه به صورت تصادفی به دو دسته ی مساوی بخش شدند. تغییرات ابعادی نمونه ها، بی درنگ پس از پلیمریزاسیون و هفت روز پس از آن و میزان جذب آب در فاصله های یک روز و هفت روز، اندازه گیری شدند. داده ها توسط آزمون های تی (T) و آنوای یک سویه (ANOVA) واکاوی آماری گردیدند.
رزین آکریلی آکروپارس TRII، بیشترین تغییرات ابعادی و جذب آب را به خود اختصاص داد. کمترین میزان این مقادیر در نمونه های ساخته شده از رزین Tempron به ثبت رسید. یک هفته پس از پلیمریزاسیون، اختلاف معناداری میان میزان تغییرات ابعادی رزین های TrimII و آکروپارس TRII یافت نشد. میزان انقباض خطی هر سه نوع آکریل مورد بررسی کمتر از 2 درصد بود.
به نظر می رسد، که جذب آب رزین های آکریلی می تواند قسمتی از انقباض ناشی از پلیمریزاسیون آنها را جبران نماید. این اثر در میان سه گروه، در نمونه های ساخته شده توسط رزین آکروپارس TRII بسیار معنادارتر بود. میزان انقباض خطی هر سه نوع آکریل مورد بررسی از نظر بالینی، پذیرفتنی بود.