بررسی اثر مرحله ی اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق

بیان مساله: با توجه به ارتباط قوی میان فعالیت آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و بیماری پریودنتال شاید بتوان از آن به عنوان نشانگر در تشخیص و ارزیابی درمان استفاده کرد.
این بررسی، با هدف تعیین تاثیر مرحله ی اول درمان پریودنتال بر میزان AST بزاق در بیماران مبتلا به پریودنتیت متوسط تا پیشرفته-ی ارجاعی به بخش پریودنتیکس واحد دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 1386 طراحی و اجرا گردید.
مواد و در این بررسی، که به روش کار آزمایی بالینی (مقایسه ی پیش و پس) انجام شد، شمار 33 بیمار با میانگین سنی 75/9±45 سال مبتلا به پریودنتیت متوسط تا پیشرفته انتخاب شدند. پلاک نمایه ای، میزان چسبندگی بالینی، عمق پروبینگ، خونریزی پس از پروبینگ و AST بزاق دو ماه پیش و پس از مرحله ی اول درمان پریودنتال برای همه ی بیماران اندازه گیری شد. برای بررسی و مقایسه میزان تغییرات، از آزمون های تی زوج (Paired T-Test) و نشانه دار ویلکاکسون (Wilcoxon Sign Test) استفاده گردید.
پلاک نمایه ای، عمق پاکت، میزان چسبندگی بالینی و خونریزی به دنبال پروبینگ پس از درمان مرحله ی اول پریودنتال کاهش چشمگیری داشتند (05/0 p <). میزان AST از 5/15±3/40 به 1/12±32 کاهش یافت (01/0 p <).
با توجه به کاهش معنادار میزان AST بزاق به دنبال درمان پریودنتال می توان از آن به عنوان یک نمایه ی بیوشیمیایی برای ارزیابی نتیجه ی درمان پریودنتال استفاده نمود.