نقش عوامل هومورال سیستم ایمنی در پاتوژنز بیماری ویتیلیگو

بیماری ویتیلیگو یا پیسی نوعی بیماری پوستی است که همراه با فقدان و یا تخریب ملانوسیت های پوست است. تا کنون نقش فاکتور های هومورال سیستم ایمنی شامل وجود آنتی بادی های ضد ملانوسیت ها، فاکتور روماتوئیدی (IgM-RF)، مقدار فاکتورهای C3و C4 و آنتی بادی های ضد آنتی ژن های هسته ای (ANA) در این بیماری مورد بررسی قرار گرفته اند. در این مطالعه، سرم 55 بیمار مبتلا به ویتیلیگو و 60 فرد سالم مورد بررسی قرار گرفت. اندازه گیری آنتی بادی های ضد ملانوسیت ها و آنتی ژن های هسته ای با روش ایمونو فلورسنت غیر مستقیم، اندازه گیری C3 و C4 با روش SRID و تشخیص و اندازه گیری فاکتور روماتوئیدی با روش لاتکس و الیزا انجام شد. تست ANA در 4 بیمار (3/7%) و یک فرد سالم مثبت بود (05/0P>). در 14 بیمار (5/25%) مقادیرC3 و C4 کاهش یافته بود؛ در افراد سالم مقادیر این اجزاء طبیعی بود (05/0(P<. در اندازه گیری فاکتور روماتوئید با روش الیزا، 6 بیمار (8/10%) دارای نتیجه مثبت بودند، در حالیکه همه افراد گروه کنترل دارای نتیجه منفی بودند (05/0(P< و با روش لاتکس در همه افراد گروه بیمار و کنترل نتیجه تست منفی بود. 17 نفر از بیماران (9/30%) دارای آنتی بادی های ضد ملانوسیت ها بودند در حالی که در همه افراد گروه کنترل نتیجه منفی بود(001/0P<). بنابراین سیستم ایمنی در بیماری ویتیلیگو نقش مهمی داشته و بنظر می رسد این بیماری یک بیماری خود ایمن بوده و لازم است که با انجام مطالعات بیشتر در این زمینه و بررسی نقش دیگر فاکتور های مهم سیستم ایمنی، اهمیت نقش این سیستم در پاتوژنز این بیماری بعنوان یک بیماری خود ایمن روشن تر گردد.