آگاهی، ادراک و عملکرد زنان منطقه بلوچستان در مورد مالاریا

مشارکت جامعه روش علمی و منطقی برای دستیابی به کنترل مناسب مالاریا می باشد. برای تحقیق این امر آشنایی با اطلاعات، ادراک و وضعیت رفتار مردم ضروری می باشد. در پاییز 1378، تعداد 51 خوشه و بطور کلی 2168 زن همسردار در پنج شهرستان منطقه بلوچستان از استان سیستان و بلوچستان با تکمیل پرسشنامه مورد مطالعه قرار گرفتند. اکثریت زنان بیسواد بودند. یک سوم آنها مالاریا را بیماری مهم منطقه می دانستند و 58.4% پشه را به عنوان ناقل بیماری می شناختند. نمره کل آگاهی 15 و میانگین آن در شهر و روستا به ترتیب 4.7 و 5.5 و با P<0.001 در مناطق روستایی بیشتر از مناطق شهری بود. شدت و حساسیت درک شده از بیماری نیز در مناطق روستایی بالاتر از مناطق شهری بود. استفاده از پشه بند در روستا 47.3% و در شهرها 14.3% بود. استفاده از پشه بند با آگاهی از پشه به عنوان ناقل بیماری ارتباط مثبت داشت. 49.9% روستاییان و 73.8% ساکنین مناطق شهری در صورت مشاهده علایم تب و لرز به خانه بهداشت و مرکز بهداشتی درمانی مراجعه می کردند. 23.6% پنجره ها و 18.8% درها در این مناطق دارای توری بودند که در شهرها بیشتر از روستاها بود. 50% روستاییان بهورز را منبع اصلی کسب اطلاع خود ذکر می کردند. بهورزان نقش قابل توجهی در افزایش آگاهی زنان داشتند در حالیکه نقش موثری در تغییر رفتار نداشتند. نقش پزشکان در این رابطه بسیار ضعیف بود. این مطالعه نشان داد که قضاوت فرد و آگاهی وی نقش تعیین کننده ای در رفتار پیشگیری کننده دارد و باید آموزش بهداشت در بهبود آن و اتخاذ روش های موثرتر آموزشی اقدام نماید.