تولید آنتی بادی علیه پروتئین نوترکیب اتصالی فریک انتروباکتین

باکتری اشرشیاکلی O157: H7، از زیرگروه اشرشیاکلی های خونریزی دهنده داخلی (انتروهموراژیک اشرشیاکلی) است. این باکتری تولید کننده توکسینی شبیه شیگا توکسین است که در ایجاد اسهال های خونی، غیرخونی و نشانگان یورمی همولیتیک نقش دارد. نشانگان یورمی همولیتیک یک عامل مهم ناتوانی کلیوی در کودکان و بزرگسالان است. ژن fepA از باکتری اشرشیاکلی O157:H7 با 2241 جفت باز، پروتئین غشایی به نام پروتئین اتصالی فریک انتروباکتین را کد می کند که برای جذب فریک انتروباکتین در باکتری اشرشیاکلی ضروری است. در صورت ممانعت از جذب آهن توسط باکتری، می توان میزبان را از تهاجم آن ایمن نمود. در این مطالعه تاثیر ایمنی زایی پروتئین غشایی FepA بررسی شد.
به منظور تهیه پروتئین نوترکیب FepA، پس از کشت باکتری اشرشیاکلی O157:H7، ژنوم آن به روش لیز قلیایی تخلیص شد. با کمک واکنش زنجیره پلیمراز ژن fepA از اشرشیاکلی به طول 2241 جفت باز فراوان سازی و سپس روی ناقل بیانی pET28a(+) کلون شد. پس از انتقال سازه نوترکیب به میزبان اشرشیاکلی سویه Bl21DE3، بیان پروتئین مورد نظر توسط غلظت های مختلف ایزوپروپیل تیو بتا- دی گالاکتوزید القا و بهینه سازی شد. نتایج بیان با SDS-PAGE بررسی و پروتئین نوترکیب از طریق کروماتوگرافی میل ترکیبی با کمک ستون Ni-NTA تخلیص شد. در نهایت پس از تزریق پروتئین تخلیص شده به موش و تکمیل دوره ایمن سازی، تیتر آنتی بادی با سنجش الایزا ارزیابی شد.
پروتئین نوترکیب با وزن 85 کیلودالتون تولید و تخلیص شد. تزریق پروتئین به موش های Balb/C نشان دهنده توان بالای آن در تحریک سیستم ایمنی و تولید آنتی بادی و نیز توان آنتی بادی تولید شده در شناسایی پروتئین اتصالی فریک انتروباکتین که منجر به تقویت مقاومت موش در برابر LD50 106 است.
با توجه به توان بالای آنتی بادی نوترکیب در شناسایی پروتئین اتصالی فریک انتروباکتین، امکان استفاده از این آنتی بادی در محدود کردن رشد و توسعه انتروباکتریاسه مطرح می شود.