اثر مکمل سازی ال-کارنیتین و هپارین بر غلظت گلوکز و لاکتات هنگام فعالیت ورزشی

افزایش موجودیت اسید چرب آزاد، به افزایش اکسیداسیون چربی و کاهش اکسیداسیون کربوهیدرات در عضلات اسکلتی بدن منجر می شود. این مطالعه، به منظور تعیین اثر مکمل سازی ال-کارنیتین به همراه تزریق هپارین روی متابولیسم کربوهیدرات هنگام ورزش هوازی انجام شد.
در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 30 دانشجوی پسر غیر ورزشکار دانشگاه آزاد اسلامی ساوه در قالب دو گروه کنترل و تجربی آزمون ارگومتری زیربیشینه Astrand را در دو مرحله جداگانه با فاصله زمانی یک هفته اجرا نمودند. مرحله اول: اجرای آزمون ورزشی در گروه تجربی (بدون مصرف ال کارنیتین یا تزریق هپارین) و گروه کنترل بدون استفاده از دارونما انجام گرفته و در مرحله دوم آزمون ورزشی بعد از مصرف ال- کارنیتین یا تزریق هپارین در گروه تجربی و استفاده از مصرف خوراکی و تزریقی لاکتوز (دارونما) در گروه کنترل انجام شد. در هر دو مرحله پس از انجام آزمون، غلظت پلاسمایی گلوکز و لاکتات اندازه گیری و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون t صورت گرفت.
یافته های مطالعه عدم تغییر غلظت پلاسمایی گلوکز (6±91 در مقابل 7±91 میلی گرم در دسی لیتر) را به واسطه مصرف ال-کارنیتین و تزریق هپارین در گروه تجربی نشان داد. غلظت لاکتات پلاسما نیز در گروه تجربی (61/0±1/5 در مقابل 59/0±47/4 میلی گرم در دسی لیتر) تغییر معنی داری نداشت. همه متغیرهای وابسته در گروه کنترل به واسطه مصرف دارونما بدون تغییر ماندند.
یافته های این مطالعه نشان داد که افزایش موجودیت اسید چرب آزاد، متابولیسم کربوهیدرات یا عملکرد استقامتی را متاثر نمی کند. مطالعات بیشتری برای تعیین اثر دقیق این مکمل سازی ها روی متابولیسم چربی- کربوهیدرات و عملکرد استقامتی مورد نیاز است.