بررسی تاثیر تجویز قبل و همزمان داروهای ضد بارداری خوراکی برغلظت تام و آزاد مورفین ادرار در دو مدل تحمل و وابستگی در موش صحرایی

امروزه روش های مختلفی جهت تشخیص فوری و دقیق اعتیاد به مواد مخدر توصیه می گردد. از آن میان می توان به روش های غربالی و آزمون های تاییدی اشاره نمود. گزارشات متعددی مبنی بر تاثیر احتمالی قرص های ضد بارداری خوراکی (OCP) بر افزایش کلیرانس و دفع مورفین وجود دارد. هدف از انجام این مطالعه ارزیابی دقیق اثر داروهای OCP بر دفع مورفین و اهمیت بالینی آن است.
در این مطالعه دو روش تجویز مزمن مورفین (تولرانس و وابستگی) مورد استفاده قرار گرفت. همچنین دو داروی هورمونی استروژن (mg/kg10) و پروژسترون (mg/kg20) دو روز قبل و همزمان با تجویز مورفین در هر دو روش به حیوانات تزریق گردیدند. سپس نمونه های ادراری (با توالی 6 ساعته) به مدت 24 ساعت گرفته شد. و از روش HPLC به منظور شناسایی و اندازه گیری کمی مورفین در ادرار موش صحرائی استفاده شد. نتایج با استفاده از آزمون آماری اندازه گیری مکرر ((Repeated Measures ANOVA مورد بررسی قرار گرفتند.
این مطالعه نشان داد که متابولیسم مورفین 6 و 12 ساعت بعد از قطع مورفین در مقایسه با گروه کنترل افزایش می یابد، در حالی که 18 و 24 ساعت بعد از قطع تجویز مورفین تفاوت معنی داری دیده نمی شود.
نتایج فوق بیان گر آن است که تاثیر هورمون های استروژن و پروژسترون بر متابولیسم و دفع مورفین گذرا بوده و در نهایت دفع مورفین کونژوگه در دو گروه دارو و کنترل به یک اندازه می رسد. لذا، در مصرف داروهای ضد بارداری به لحاظ بالینی تاثیر قابل توجهی بر آزمون های تشخیص اعتیاد ندارند و نمی تواند به عنوان تقلب در آزمون های تشخیص اعتیاد محسوب گردد.