تخمین ایمنی راه و شناسایی نقاط حادثه خیز

از آنجا که پیامدهای تصادفات احتمالی هنوز مشخص نیستند برای بررسی ایمنی راه فقط می توان آن را تخمین زد. این تخمین ها دارای سطوح اطمینان مختلفی هستند. این مقاله روش تجربی Bayes را در بحث تخمین ایمنی راه مورد بررسی قرار می دهد. هنگامی که دوره زمانی محدود حدود دو تا سه ساله ای از آمار تصادفات جهت تخمین ایمنی راه در دسترس باشد، این روش می تواند دقت تخمین ایمنی راه را تا حد بسیار زیادی افزایش و خطای رگرسیون به میانگین را کاهش دهد. افزایش دقت اندازه گیری وقتی مهم است که روش های تخمین معمولی، دقت لازم را ندارند. اصلاح خطای رگرسیون به میانگین، زمانی مهم است که دوره زمانی تصادفات سال های قبل جزء موردنظر از راه به گونه ای با علت اندازه گیری ایمنی آن مربوط باشد. نظریه روش E.B به طور مطلوبی پیشرفت کرده است و در حال حاضر در طراحی مدل های ایمنی جاده ای راه های اصلی از آن استفاده می شود و در آینده نیز جهت بهبود مدل ایمنی جاده ای مورد استفاده قرار خواهد گرفت. هدف از این مطالعه استفاده از این نظریه و فرضیه و تبدیل آن به یک تکنیک عملی است. این روش، نتایج قابل اعتماد و دقیق تری از ایمنی راه به ما می دهد و در شناسایی نقاط حادثه خیز، درگیر خطای رگرسیون به میانگین نمی شود. از آنجا که سادگی و دقت بالای این روش در آخر مقاله به خوبی نمایان می شود، توصیه می شود که این روش بیشتر در مطالعات عملی به کار رود.