بررسی میوفیبروبلاست های aSMA مثبت در استرومای کارسیوم سلول سنگفرشی، دیسپلازی و هیپرکراتوزیس دهان

استرومای تومورال نقش مهمی در رشد و پیشرفت نئوپلاسم های مختلف دارد. از اجزاء سلولی واکنش استروما میوفیبروبلاست ها هستند که در طی فرآیند کارسینوژنزیس در استروما نمایان می گردند. هدف مطالعه حاضر ارزیابی وجود میوفیبروبلاست ها در استرومای کارسینوم سلول سنگفرشی و مقایسه آن با دیپسلازی و هیپرکراتوزیس دهان به روش ایمونوهیتوشیمی بود.
در این مطالعه مقطعی-توصیفی به تعداد 18 بلوک پارافینه کارسینوم سلول سنگفرشی، 18 نمونه دیسپلازی اپی تلیالی و 18 مورد هیپرکراتوزیس و 5 نمونه مخاط نرمال دهان (به عنوان شاهد) جهت نشانگر αSMA با روش ایمونوهیستوشیمی رنگ آمیزی شدند. تعداد میوفیبروبلاست های αSMA مثبت با بزرگنمایی 40 برابر در 100 سلول شمارش گردید و نتایج به صورت درصد سلول های رنگ پذیری شده مطرح و Score بندی شد. آزمون های آماری مورد استفاده کروسکال والیس، ANOVA و Chi-square test بود.
در کارسینوم سلول سنگفرشی دهان 8 مورد (++) Score 3 و 4 مورد Score 2 (+) داشتند و در دیسپلازی اپی تلیالی 1 مورد (++) Score 3 و 3 مورد Score 2 (+) داشتند. در هیپرکراتوزیس (+) 2 Score در 1 نمونه مشاهده شد. رنگ پذیری با αSMA فقط در سلول های آندوتلیال دیواره عروق خونی مخاط نرمال د هان نمایان بود. اختلاف آماری معنی داری در بیان میوفیبر و بلاست های aSMA مثبت بین کارسینوم سلول سنگفرشی و دیسپلازی اپی تلیالی و هیپرکراتوزیس دیده شد (000/0P=).
به نظر می رسد که افزایش تعداد (درصد) میوفیبروبلاست ها در طی فرآیند کارسینوژنزیس صورت می گیرد که به نوعی تاییدکننده نقش آن ها در خاصیت تهاجمی تومورال است.