مقایسه تاثیر دو روش ارزشیابی به روش عملی با ساختار عینی و روش سنتی بر میزان رضایت دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی رشت

آموزش پرستاری از دروس تئوری همراه با تمرینات عملی تشکیل شده است. آموزش عملی برای دانشجویان فرصتی را فراهم می کند تا دانش نظری خود را به مهارتهای روانی و حرکتی تبدیل کنند. بیش از 50 درصد آموزش های پرستاری و مامایی در مقطع کارشناسی وکاردانی صرف فعالیتهای آموزش عملی می شود لذا ارزشیابی یکی از موضوعات مهم درآموزش پرستاری بشمار می رود. از طریق ارزشیابی می توان به نقاط قوت وکاستی های برنامه های آموزشی پی برد و راهکار های مناسبی را در جهت ارتقاء سیستم آموزشی ارائه نمود.
هدف این پژوهش مقایسه تاثیر دو روش ارزشیابی به روش عملی با ساختار عینی و روش سنتی بر میزان رضایت دانشجویان دانشکده پرستاری و مامایی شهید بهشتی رشت در سال 1385 می باشد.
پژوهش حاضراز نوع مداخله ای است. واحدهای مورد پژوهش شامل 67 نفر از دانشجویان ترم اول کارشناسی پیوسته پرستاری،کارشناسی پیوسته مامایی و کاردانی اتاق عمل دانشکده پرستاری ومامایی شهید بهشتی رشت بودند که به روش سرشماری نمونه گیری و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 34 نفر از واحدهای مورد پژوهش در گروه ارزشیابی به روش سنتی و33 نفر در گروه ارزشیابی به روش عملی باساختار عینی قرار گرفتند. به منظور سنجش میزان رضایت آنها از ارزشیابی از پرسشنامه ای 16 گزینه ای که براساس ابزار لیکرت تنظیم شده بود، استفاده گردید. تجزیه وتحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و با استفاده از تست آماری کای دو انجام شد. بیشترین میزان رضایت دانشجویان گروه سنتی مربوط به عبارت " این روش اضطراب و استرس را کاهش می دهد" و در گروه ارزشیابی عملی با ساختار عینی مربوط به عبارت "در این روش شانس دخالت ندارد " می باشد. به طورکلی 6/60 درصد از دانشجویان از روش ارزشیابی عملی با ساختار عینی و 7/14 درصد دانشجویان از روش سنتی راضی بودند(005/0p<).
ارزشیابی به روش عملی با ساختار عینی بیش از روش سنتی سبب رضایت دانشجویان می شود.