بررسی سؤالات امتحانی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز با تاکید بر ساختار سؤالات چند گزینه ای درسال 1386

ارزشیابی پیشرفت تحصیلی بخش مهمی از فرآیند آموزشی است و برای تحقق آن از آزمون استفاده می شود. استفاده از سؤالات چند گزینه ای به عنوان یک روش آزمون عینی، متداول ترین روش ارزشیابی دانشجویان می باشد. این مطالعه با هدف بررسی سؤالات امتحانی اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور صورت گرفت.
در این مطالعه توصیفی سؤالات امتحانی 197 عضو هیات علمی غیر بالینی دانشگاه مورد بررسی قرار گرفت. داده ها با استفاده از چک لیستی که حاوی اطلاعات فردی، ویژگی های سؤالات امتحانی و همچنین موارد تطبیق سؤالات چند گزینه ای با قواعد طراحی این گونه سؤالات بود، جمع آوری گردید.
نتایج نشان داد 1/8 درصد از اعضای هیات علمی از سؤالات انشایی،32/55 درصد از سؤالات عینی و 54/36 درصد به صورت ترکیبی از سؤالات انشایی و عینی استفاده کرده بودند. از مجموع 5208 سؤال چند گزینه ای مورد بررسی، 96/64 درصد، فاقد هر گونه اشکال ساختاری بودند. بیشترین فراوانی اشکالات ساختاری در سؤالات شامل مشخص نبودن و یا عدم وضوح هدف در ساقه سؤال (94/15 درصد)، استفاده از افعال منفی در ساقه سؤال (22/12 درصد)، استفاده از عبارت های «همه موارد» یا «هیچ کدام» در گزینه ها (85/10 درصد) و بکار بردن جای خالی در اول یا وسط ساقه سؤالات (41/10 درصد) بود. حدود 90 درصد سؤالات چند گزینه ای در حیطه دانش یعنی تاکسنومی I بود.
با توجه به اهمیت ارائه سؤالات استاندارد و منطبق با قواعد طراحی سؤالات چند گزینه ای در برگزاری آزمون های مناسب، بازبینی مستمر سؤالات امتحانی و برگزاری دوره های آموزشی طراحی سؤالات امتحانی توصیه می شود.