ارتباط شاخص گلیسمی و بار گلیسمی با سندرم متابولیک و شاخص های آن

سندرم متابولیک مجموعه ای از اختلال های متابولیک است که با بیماری های مزمن مانند چاقی، بیماری های قلبی عروقی و دیابت در ارتباط است. اتیولوژی دقیق آن ناشناخته است، اما به نظر می رسد که عادت های رژیمی در این سندرم نقش عمده ای داشته باشند. در این مطالعه، ارتباط شاخص گلیسمی (GI) و بار گلیسمی (GL) با سه تعریف سندرم متابولیک و هر یک از شاخص های آن بررسی شدند.

نمونه های خون و یادآمد 24 ساعته، در یک مطالعه ی آینده نگر، در یک پیگیری 4/6 سال از 120 فرد بالای 40 سال و بدون سندرم متابولیک یا دیابت در مطالعه ی قند و لیپید تهران جمع آوری شدند. شاخص های تن سنجی، فشارخون و قند خون ناشتا اندازه گیری شد. GI و GL در افرادی که طی پیگیری به سندرم متابولیک مبتلا شدند، تعیین و با افرادی که مبتلا به سندرم متابولیک نشدند، مقایسه شدند. سندرم متابولیک بر اساس شاخص های تنظیم شده توسط WHO، ATPIII و IDF تعریف شد.

بعد از تعدیل برای متغیرهای مداخله گر، دریافت GIو GL به طور معکوسی با تعریف های ATPIII و IDF ارتباط داشت. شیوع سندرم متابولیک در بالاترین پنجک دریافت ([OR] 4.5; 95%CI: 1-19. 2) GI و GL ([OR] 4.8; 95%CI: 1.1-20. 6) نسبت به پایین ترین پنجک، بعد از تعدیل برای عوامل مداخله گر رژیمی و شیوه ی زندگی به طور معنی داری بالاتر بود. از طرفی شاخص گلیسمی در بالاترین پنجک با افزایش نمایه ی توده ی بدن، کلسترول، کلسترول LDL (005/0P=) و کاهش کلسترول HDL (01/0P=) و بار گلیسمی در بالاترین پنجک با افزایش کلسترول LDL (001/0P=) و کاهش کلسترول HDL (015/0P=) در ارتباط بود.

شاخص گلیسمی و بار گلیسمی می توانند اثر نامطلوبی بر سندرم متابولیک و اجزای آن داشته باشند.