آستیگماتیسم قرنیه در بیماران مبتلا به هتروکرومی فوکس ایریدوسیکلیت

مقایسه نتایج اورب اسکن (Orbscan II، Bausch & Lomb) دو چشم در بیماران مبتلا به هتروکرومی ایریدوسیکلیت فوکس (Fuchs’ Heterochromic Iridocyclitis) یک طرفه.
روش اجرا: این مطالعه مورد شاهدی intra-subject بر روی بیماران مبتلا به هتروکرومی ایریدوسیکلیت فوکس یک طرفه انجام شد. هیچ کدام از بیماران سابقه عمل جراحی چشمی نداشتند. پارامترهای توپوگرافی قرنیه شامل کراتومتری شبیه سازی شده (SimK)، حداکثر برآمدگی سطح قدامی و خلفی قرنیه و ضخامت مرکز قرنیه بین دو چشم مقایسه و با روش های آماری مناسب تحلیل شد.
تعداد 30 بیمار وارد مطالعه شدند، متوسط سن بیماران 6/10±3/33 (18 تا 58) سال بود. میانگین کراتومتری شبیه سازی شده در چشم مبتلا به فوکس 27/1±65/1 و در چشم سالم 52/0±88/0 دیوپتر بود (001/0=P). محور متوسط آستیگماتیسم در چشم های مبتلا به فوکس 32±75/88 درجه بود. متوسط حداکثر برجستگی سطح قدامی، سطح خلفی و متوسط ضخامت مرکز قرنیه در چشم های مبتلا به فوکس و گروه شاهد به ترتیب 7±7/11 در مقابل 9/4±6/10 (37/0 =P)، 1/12±27 در مقابل 1/8±23 (128/0=P) و 2/35±557 در مقابل 4/97±531 میکرومتر بود (12/0 P=).
آستیگماتیسم قرنیه یافته شایعی در بیماران مبتلا به هتروکرومی فوکس می باشد و اختلاف آستیگماتیسم قرنیه بین دو چشم می تواند معیار تشخیص موارد یک طرفه بیماری محسوب شود.