بررسی رابطه بین خودتنظیمی یادگیری با مهارتهای تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد واحد خمینی شهر

هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین خودتنظیمی یادگیری با مهارت‎های تحصیلی و پیشرفت تحصیلی در بین دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی‎ شهراصفهان بود. نمونه مورد مطالعه 350 نفر از دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد خمینی ‎شهر بودند که از بین دانشجویان رشته ‎های مختلف، به روش نمونه‎ گیری تصادفی طبقه‎ ای انتخاب شد. ابزار پژوهش، پرسش‎نامه خود-تنظیمی یادگیری، و ‌پرسش‎نامه محقق‎س اخته مهارت‎های مطالعه بود. نتایج داده‎های پژوهش با استفاده از روش همبستگی، تحلیل واریانس یک طرفه و رگرسیون به‎وسیله برنامه کامپیوتری spss تحلیل شد. پس از تجزیه و تحلیل داده‎ها، نتایج زیر به‎دست آمد: رابطه معنی‎دار و مثبتی بین خودتنظیمی یادگیری ومهارت‎های تحصیلی در دانشجویان وجود دارد. رابطه معنی‎دار ولی منفی بین تنظیم کنترل شده و مهارت‎های تحصیلی در دانشجویان وجود دارد. رابطه معنی‎ داری بین هیچ‎ یک از انواع تنظیم‎های یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان وجود ندارد. انواع تنظیم‎های یادگیری، سهم معنی داری در پیش‎بینی مهارت تحصیلی ایفا می‎کنند. بین وضعیت تنظیم‎های یادگیری در جنس‎های مختلف و رشته‎ های مختلف تفاوت معنی داری مشاهده نشد.