اثر برخی روش های تربیت تاک بر رشدرویشی، عملکرد و کیفیت میوه انگور رقم سفید بیدانه

با توجه به فرم پذیری بالای انگور، روش های متنوع از هدایت و تربیت آن وجود دارد. انتخاب نوع روش تربیت تاک بسته به رقم، نوع استفاده، شرایط اقلیمی، امکانات مکانیزاسیون و شرایط اقتصادی در هر منطقه متفاوت می باشد. با هدف بررسی اثر روش تربیت بر عملکرد میوه، رشد رویشی و کیفیت میوه انگور رقم سفید بیدانه، هشت روش تربیتی شامل پاچراغی، سنتی جوی و پشته، کوردون کوتاه، کوردون دیواری، کوردون زمینی، گایوت، جینوا و روش وای (Y) با مدیریت یکسان در ایستگاه تحقیقات انگور تاکستان قزوین با هم مقایسه شدند. هزینه احداث روش ها، ضریب باردهی، میزان رشد شاخه ها، میزان موادجامد قابل حل، اسیدیته کل و pH میوه اندازه گیری شد. تاک های غیرپیوندی با فواصل 4× 2 کشت شده و طی سال های 1381 تا 1385 بررسی شدند. در سال های باردهی هرس تاک ها به روش شاخه جانشین با شارژ 22جوانه انجام شد. بیشترین و کمترین عملکرد میوه طی دو سال به ترتیب با روش تربیت پاچراغی (2/5 کیلوگرم/تاک) و روش جینوا (25/2 کیلوگرم/تاک) بدست آمد. بیشترین ضریب باردهی در روش کوردون کوتاه (45/1) وکمترین این شاخص در روش جینوا دیده شد(85/0). کمترین و بیشترین وزن حبه به ترتیب در روش سنتی (86/0 گرم) و گایوت (21/1 گرم) بود. بیشترین میزان مواد جامد قابل حل (قند) میوه در روش Y (5/24%) و کمترین آن در روش کوردون زمینی و سنتی (5/21%) بدست آمد. میزان اسیدیته قابل تیتراسیون در روش های پاچراغی و روش Y نسبت به سایر روش ها کمتر بود (546/0 میلی گرم /100میلی لیتر). بیشترین میزان pH آب میوه نیز مربوط به روش Y (15/4) و کمترین آن مربوط به روش کوردون دیواری (24/3) بود. روش سنتی بیشترین قدرت رشد بوته (45/2 کیلوگرم/ تاک) و روش گایوت کمترین قدرت رشد (19/2 کیلوگرم/ تاک) را نشان داد. در روش کوردون دیواری بیشترین افت جوانه زنی (58/24%) و روش پاچراغی کمترین افت جوانه زنی (15/16%) مشاهده شد. بر اساس نتایج بدست آمده برتری نسبی روش کوردون کوتاه در این منطقه نسبت به سایر روش هاآشکار بود.