بررسی مقایسه ای تاثیر دو روش گزارش نویسی مشکل مدار و سنتی بر ویژگی های گزارش پرستاری

گزارش نویسی پرستاری وظیفه ی حرفه ای پرستاران و یکی از اجزای مهم پرونده ی بیمار و مدرک مستندی از وضعیت بیمار، سیر پیشرفت بیماری، مراقبت ها و نحوه ی پاسخ بیمار می باشد. لذا باید جامع، صحیح و دقیق، سازماندهی شده و دارای اصول ساختاری و نگارش صحیح باشد که امروزه به روش های مختلفی ثبت می شود. هدف کلی این پژوهش، مقایسه ی تاثیر دو روش گزارش نویسی مشکل مدار و سنتی بر ویژگی های گزارش پرستاری بیماران بستری در بیمارستان تخصصی فارابی وابسته به سازمان تامین اجتماعی مشهد در پاییز 1385 می باشد.
در این پژوهش کارآزمایی بالینی (پس آزمون) یک گروهه، نمونه ی پژوهش (38 نفر) مبتنی بر هدف از جامعه ی پژوهش انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شد. از آنها خواسته شد که ابتدا بیماران خود را بر اساس فرم بررسی بیمار ارزیابی کرده و سپس به یکی از دو روش، گزارش پرستاری بنویسند. جهت جمع آوری داده ها، از هر گروه خواسته شد در روزهای زوج هفته، اول برای حداقل 3 بیمار بستری در تخت های زوج بخش محل کار خود، به یکی از دو روش و در هفته ی بعد، هر گروه مشابه برنامه ی هفته ی اول به روش دیگر، گزارش پرستاری خود را ثبت کند. در نهایت، در هر هفته، از مجموع کل گزارشات پرستاری بدست آمده از هر پرستار در هر روش، یک گزارش پرستاری به صورت تصادفی انتخاب و با استفاده از فرم ارزیابی گزارش پرستاری، مورد مقایسه قرار گرفت.
نتایج حاکی از آن بود که اختلاف معنی داری بین ویژگی های گزارش پرستاری روش مشکل مدار و سنتی وجود دارد؛ به طوری که گزارش نویسی پرستاری به روش مشکل مدار نسبت به روش سنتی، نمرات بیشتری را به خود اختصاص داد.
بر اساس یافته ها، روش مشکل مدار در مقایسه با روش سنتی بر ویژگی های گزارش پرستاری تاثیر دارد.