بررسی عوامل فردی و خانوادگی موثر بر غیبت از کار پرستاران شاغل در مراکز آموزشی، درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در شهر رشت

غیبت از کار یکی از عوارض مشکلات کارمندی است و در همه مشاغل از جمله شغل پرستاری وجود دارد. شواهد نشان می دهد که غیبت از کار پرستاران اثرات سوء مستقیم و غیر مستقیمی بر مراقبت از بیمار دارد و خود پرستاران نیز به عنوان بخشی از سیستم مراقبت بهداشتی از مسئله غیبت از کار متاثر می شوند.
هدف از انجام این پژوهش تعیین عوامل فردی و خانوادگی موثر بر غیبت از کار پرستاران شاغل در مراکز آموزشی، درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گیلان در شهر رشت در سال 87-1386 می باشد.
این پژوهش یک مطالعه توصیفی، مقطعی می باشد در این پژوهش600 نفر پرستار شاغل مورد مطالعه قرار گرفتند ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای محقق ساخت است. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از ابزارآماری SPSS نسخه 5/11 وآزمون های آماری کای دو و فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج پژوهش نشان داد که 8/78 در صد از پرستاران شاغل در طی6 ماه گذشته، غیبت از کار نداشتند. میزان غیبت از کار 71 درصد واحد هایی که در طی6 ماه گذشته غیبت داشته اند، کمتر از سه روز بوده است. بیماری، شایع ترین علت غیبت از کار(4/69 درصد) بود. در بررسی عوامل فردی و خانوادگی مرتبط با غیبت از کار، آزمون فیشر نشان داد که از عوامل فردی و خانوادگی موثر بر غیبت از کار تنها بین کار در موسسه دوم و غیبت از کار کمتر از سه روز، ارتباط معنی دار آماری(05/0P<) وجود دارد.
با توجه به ارتباط بین عامل کار در موسسه دوم و غیبت از کار کمتر از سه روز(کوتاه مدت)، مدیران پرستاری باید عواملی را که سبب شروع به کار پرستاران در موسسه دوم می شوند شناسایی نمایند که این عوامل می تواند مربوط به نیازهای مالی پرستاران یا وضعیت استخدام آنها باشد. با توجه به اینکه علت شایع غیبت از کار پرستاران در این مطالعه، بیماری است بنابراین مدیران پرستاری باید در صدد برنامه ریزی جهت ارتقاء سلامتی پرستاران باشند.