سبک های فرزند پروری والدین شهر رشت

سبک فرزندپروری والدین در دوران مختلف کودکی به منظور تعلیم و تربیت فرزندان برچگونگی تکامل شخصیت آنان تاثیرگذار می باشد. ارتباط مناسب والد با کودک علاوه بر فراهم نمودن آسایش و تقویت احساساتی از قبیل اعتماد، اطمینان، امنیت و استقلال، زمینه ساز رشد و بلوغ جسمی، روانی و به خصوص اجتماعی در سنین نوجوانی و بعد از آن می گردد.
مطالعه حاضر با هدف تعیین سبک های فرزند پروری والدین شهر رشت انجام شده است.
مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی است که درآن 150 نوجوان 16-14 ساله(سن اواسط نوجوانی)با روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایاز دبیرستانهای شهر رشت انتخاب شده و در پژوهش شرکت نمودند. پرسشنامه مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافیک نوجوان و خانواده و ابزاری که کیفیت ارتباط پدر و مادر را بطور جداگانه مورد سنجش قرار می داد.Parental Bonding Instrument (PBI) توسط نوجوانان تکمیل شده و پس از جمع آوری به کمک نرم افزارآماری 15 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
نتایچ: یافته های پژوهش نشان می دهد میانگین و انحراف معیار میزان مراقبت و حمایت بیش از حد در پدران بترتیب(68/3±39/15) و (22/4±63/16) و این مقادیر در مادران بترتیب(22/4±45/13) و (81/4±40/14) می باشد که پدران و مادران بر اساس درجه بندی در ابزار در دسته محبت کم و حمایت زیاد(کم محبت) قرارمی گیرند.
پدران و مادران شهر رشت نشان دادند که با کودکان سرد بوده وآنان را طرد می کنند و نیز با حمایت بیش از حد ازفرزندان خود مانع استقلال و پیشرفت آنان می گردند. این امر قویا می تواند ناشی از عدم آگاهی از نحوه برخورد صحیح والدین با فرزندان در مراحل مختلف رشد و تکامل و عواقب جبران ناپذیر بر زندگی آینده جوانان باشد که خود لزوم آموزشهای همگانی بر اساس برنامه های ساختار یافته برای والدین قبل از تولد فرزندان را مطرح می نماید.