گونه های مکاشفه خداوند در الاهیات مسیحی

از نظر الاهیات مسیحی، خدا پنهان است و دست نایافتنی و انسان نیز ناتوان از شناخت او؛ اما خدا برای آنکه راه نجات را به انسان بنمایاند، از نهان گاه خویش بیرون آمده، خود و اهداف و خواسته هایش را بر انسان آشکار ساخته است. مسیحیان هر آنچه را که خدا و یا خواسته ها و اراده او را آشکار سازد «مکاشفه» می نامند. مکاشفه های الاهی به دو دسته کلی تقسیم می شوند: مکاشفه های عمومی و مکاشفه های خاص. مصادیق مکاشفه عمومی، حضور خداوند در نظم و نظام طبیعت، حوادث تاریخی، و وجدان انسان هاست. منظور از عمومی بودن این مکاشفه ها این است که با دقت در آنها، وجود خدا بر هر انسانی آشکار خواهد شد. اما مکاشفه های خاص، مواردی هستند که تنها بر افرادی مشخص و زمان هایی خاص رخ داده اند. این مکاشفه ها را می توان در معجزات، نبوت های پیامبران، تجسد خدا در مسیح، کتاب مقدس، و تجربه شخصی افراد دید. این مکاشفه ها، و به ویژه کتاب مقدس، مبنای دیانت مسیحی هستند و از این رو، برای مسیحیان اهمیتی بنیادی دارند. نوشتار حاضر تلاش می کند بعد از تبیین تفاوت مفهوم «مکاشفه خداوند» با مفاهیمی چون وحی و مکاشفه در ادبیات اسلامی، به معرفی گونه های آشکارشدن خداوند بر اساس الاهیات مسیحی بپردازد.