مقایسه ی تاثیر مخروطهای مهبلی و برنامه مداخلهای رفتاری بر بی اختیاری استرسی ادرار زنان

بی اختیاری ادرار در زنان 2 تا 5 برابر مردان است و جنبه های جسمی، روحی و جنسی فرد را متاثر ساخته و از نظر اجتماعی وضعیت آزاردهنده ای را پدید می آورد. در این پژوهش، تاثیر مخروطهای مهبلی و برنامه مداخله ای رفتاری بر بی اختیاری استرسی ادرار مورد مطالعه قرار گرفت.
در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی تعداد 60 خانم مبتلا به بیاختیاری استرسی ادرار به دو گروه مخروطهای مهبلی و برنامه ی مداخله ای رفتاری تقسیم شدند. افراد در هر گروه، آموزشهای مربوط به گروه های مورد مطالعه را دریافت کردند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه تعیین شدت بی اختیاری استرسی ادرار، شاخص نشت ادرار، فرم ثبت روزانه ادرار و فرم میزان نشت ادرار در آزمون پد بود. داده ها با استفاده از آزمونهای تی مستقل، تی زوجی، منویتنی و ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد.
تغییرات در میزان نشت ادرار در آزمون پد و شاخص نشت ادرار و شدت بیاختیاری استرسی ادرار 8 هفته بعد از درمان در هر دو گروه به طور معنی داری کاهش یافته بود (001/0p<). تغییرات در میزان نشت ادرار و شاخص نشت ادرار در گروه برنامه ی مداخله رفتاری به طور معنی داری بیشتر از گروه مخروطهای مهبلی بود (006/0p< و 025/0p<).
در مقایسه ی کارآیی و هزینه و عوارض جانبی بین دو گروه، برنامه ی مداخلهای رفتاری نسبت به مخروطهای مهبلی برتری داشت و به عنوان درمان خط اول بی اختیاری استرسی ادرار خفیف تا متوسط پیشنهاد می شود.