اندازه گیری کارآیی نسبی خدمات درمانی بیمارستان ها با استفاده از روش تحلیل پوششی داده ها (DEA)

بیمارستان به عنوان یک واحد اقتصادی، برای استفاده بهینه از منابع موجود، ناگزیر از به کارگیری تجزیه و تحلیل های کارآیی می باشد. داشتن سطح بالایی از کارآیی با بهبود عملیات و استفاده بهینه از امکانات، موفقیت بیمارستان ها را در دستیابی به اهدافشان تضمین می کند.
رویکرد تحلیل پوششی داده ها (DEA) به عنوان یک ابزار پژوهشی برای تحلیل عملکرد کارآیی فنی مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش از این روش برای اندازه گیری کارآیی خدمات درمانی 16 بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی و تعیین بیمارستان های کارا و ناکارآ و رتبه بندی آن ها طی سال های 1384-1386 استفاده شده است. یافته های تحقیق نشان می دهد در سال 1384، 75/43 درصد، در سال 1385، 25/31 درصد و در سال 1386، 5/37 درصد از بیمارستان ها کارآ بودند. نتایج تحقیق به پیشنهاداتی برای بهبود کارآیی بیمارستان های ناکارا از طریق صرفه جویی های بالقوه در منابع به میزان 44/62 درصد در زیر بنا و 88/43 درصد در تعداد تخت فعال و 15/37 درصد در تعداد پزشک و 58/38 درصد در تعداد پیراپزشک رسید.