ارزیابی HBME-1 درافتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در افوزیون های سروزی بدن

در این پژوهش، ارزش تشخیصی HBME-1 در افتراق سلول های مزوتلیال واکنشی و آدنوکارسینوم متاستاتیک در مایعات سروزی بدن بررسی شد.
در این مطالعه، 52 نمونه ی سل بلاک تهیه شده از افوزیون سروزی، از بایگانی بخش پاتولوژی بیمارستان الزهرا (س) اصفهان انتخاب شد و به دو گروه طبقه بندی شدند؛ گروه اول شامل 26 افوزیون حاوی سلول های مزوتلیال راکتیو بدون شواهد مشکوک به بدخیمی از لحاظ مورفولوژی و یافته های بالینی و تصویر نگاری و گروه دوم شامل 26 افوزیون حاوی سلول های کارسینومی که دارای تایید تشخیصی با بیوپسی داشتند، بود. رنگ آمیزی ایمونوسیتوشیمی بر روی نمونه ها با روش انویژن برای آنتی ژن HBME-1 و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS انجام شد.
اختلاف آماری معنی داری از لحاظ واکنش پذیری برای مارکر HBME-1 در دو گروه آدنوکارسینوم متاستاتیک و مزوتلیال واکنشی دیده شد. طرح غالب رنگ پذیری برای سلول های مزوتلیال واکنشی، طرح غشایی و برای آدنوکارسینوم، طرح سیتوپلاسمی بود (001/0 = P). از نظر فراوانی نسبی شدت رنگ پذیری برای سلول های آدنوکارسینومی، رنگ پذیری منفی 7 مورد (9/26 درصد)، + برابر 4 مورد (38/15 درصد)، ++ به میزان 11 مورد (30/42 درصد) و +++ به تعداد 4 مورد (38/15 درصد) مشاهده شد. برای سلول های مزوتلیال واکنشی، واکنش منفی و + مشاهده نشد، واکنش ++ به تعداد 3 مورد (5/11 درصد) و +++ به میزان 23 مورد (5/88 درصد) وجود داشت (001/0 = P).
طرح و شدت رنگ پذیری برای HBME-1 پانل جهت افتراق سلول های آدنوکارسینوم از مزوتلیال واکنشی مفید می باشد. با توجه به قرابت ایمونوراکتیویتی مارکر HBME–1 در آدنوکارسینوم های متاستاتیک تخمدان با سلول های مزوتلیال واکنشی، کاربرد این مارکر به تنهایی در مایعات پریتوان حاوی سلول های کارسینوم متاستاتیک تخمدان دارای محدودیت می باشد.