ارائه چارچوبی برای عوامل انسانی مرتبط در امنیت سیستم های اطلاعاتی

امنیت اطلاعات یک مساله حیاتی است و امروزه سازمان ها در سراسر دنیا با آن روبه رو هستند. امنیت سیستم های اطلاعاتی هم فناوری و هم افراد (عوامل انسانی) را در بر می گیرد. در بیشتر تحقیقاتی که در زمینه امنیت سیستم های اطلاعاتی صورت گرفته؛ یک نوع دید و رویکرد فنی وجود داشته است. پژوهش حاضر در راستای الگوی جدیدی است که آن را «مساله انسانی» و«مساله سازمانی» می نامند. این الگو بر «امنیت اطلاعات رفتاری» تمرکز دارد و در آن بر این نکته که کاربران و در کل عوامل انسانی، ضعیف ترین و سست ترین عنصر آسیب پذیر در مدل های امنیت سیستم های اطلاعاتی مطرحند تاکید می شود. در این پژوهش با در نظر گرفتن اهمیت امنیت، برای سازمان های امروزی، یک مدل مدیریتی برای بررسی نقش عوامل انسانی در امنیت سیستم های اطلاعاتی ارائه می شود. هدف این پژوهش، به طور خاص شناسایی و مدل سازی سازه های مدیریتی حیاتی و اساسی مؤثر بر اثربخشی امنیت سیستم های اطلاعاتی است. در این راستا، سازه های «حمایت مدیریت عالی، آموزش امنیتی، فرهنگ امنیتی، مهارت امنیتی، تقویت خط مشی امنیتی، تجربیات و خودباوری افراد» به عنوان فاکتور های مؤثر بر اثربخشی امنیت سیستم های اطلاعاتی معرفی می شوند. روش شناسی این مطالعه، ترکیبی از تکنیک های کیفی و کمی تحقیق است. از طریق تکنیک های کیفی و بررسی پیشینه موضوع، متغیر های کلیدی مؤثر بر امنیت سیستم های اطلاعاتی شناسایی شده اند.
سپس با توجه به مدل مفهومی پژوهش که از مرور پیشینه و منابع موضوع و بررسی نتایج تحقیقات قبلی به دست آمده است، ابزار جمع آوری داده ها (پرسشنامه) طراحی شده و نسبت به جمع آوری داده ها از طریق نمونه های انتخابی (خبرگان و سازمانی) اقدام شده است. پس از آن داده های جمع آوری شده توسط SPSS و LISREL مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند و طبق آن، مدل نهایی تحقیق با عنوان «مدل عوامل انسانی مؤثر بر امنیت سیستم های اطلاعاتی» ارائه شده است.