ساخت و اعتباریابی مقیاسی برای سنجش ویژگی های سازمان یادگیرنده

بسیاری از نظریه پردازان مدیریت، سازمان یادگیرنده را سیستمی زنده و رو به تکامل می دانند که به طور مداوم از طریق دستیابی به دانش، عملکرد خود را بهبود می بخشد. دو عنصر «اندیشیدن به آینده یا آینده سازی» و «افزایش ظرفیت یادگیری» نقطه مشترکی است که همه نظریه پردازان سازمان های یادگیرنده بر آن تاکید دارند. در هزاره جدید، سازمان هایی قادر به حفظ و ادامه حیات خواهند بود که یادگیرنده باشند و سازمانی که یادگیری مولد نداشته باشد، نخواهد توانست در عصر حاضر به حیات خود ادامه دهد.
مدیران سازمانها، برداشتهای متفاوتی از میزان یادگیرنده بودن سازمان های خود دارند و برای اینکه بدانند سازمان تحت مدیریتشان تا چه اندازه از ویژگی های سازمان یادگیرنده برخوردار است، نیاز به ابزار اندازه گیری دارند. در این مقاله، شاخصهای اندازه گیری پنج دسته ویژگی اصلی سازمان یادگیرنده، شامل ویژگی های رهبری، نیروی انسانی، طرح سازمانی، فرهنگ سازمانی و ماموریت/استراتژی، استخراج و روایی محتوی، روایی سازه و روایی همگرا و واگرای آن با استفاده از روش های دلفی، تحلیل عاملی تاییدی و تحلیل متغیر سنجیده شده است.
شاخصهای تایید شده در این مقاله، اجزای تشکیل دهنده ابزار سنجش ویژگی های سازمان یادگیرنده است که می تواند در اندازه گیری میزان یادگیرنده بودن شرکتها و سازمان های مختلف مورد استفاده قرار گیرد.