ارزیابی سطح آگاهی و نحوه عملکرد هندبالیست های نوجوان پسر نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب

هدف از تحقیق حاضر ارزیابی سطح آگاهی و نحوه عملکرد هندبالیست های نوجوان پسر نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب می باشد.
روش شناسی: تحقیق حاضر، توصیفی پیمایشی است که به صورت گذشته نگر سطح آگاهی و نحوه عملکرد آزمودنی ها را در یک سال گذشته نسبت به گرم کردن، سرد کردن، انعطاف پذیری، قدرت، تجهیزات حفاظتی و تغذیه مورد ارزیابی قرار داده است. جامعه آماری آن را کلیه هندبالیست های نوجوان پسر استان اصفهان شامل216 نفر در قالب 12 تیم که در سال 1385 فعالیت داشته اند، تشکیل داده است که از بین آن ها 5 تیم شامل 83 هندبالیست (میانگین و انحراف معیار؛ سن 4/1±4/16 سال، قد 6/5 ± 3/178سانتی متر، وزن 1/5± 8/69 کیلوگرم) به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسش نامه تعدیل یافته هاوکینز و فولر (1998) (81/0r=) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی نظیر آزمون تی زوجه استفاده شد. از مقیاس فاصله ای لیکرت پنج ارزشی و سه ارزشی جهت نمره گذاری پرسش نامه استفاده گردید. به طوری که به بهترین آگاهی و عملکرد نمره 100 و به بدترین آگاهی و عملکرد نمره صفر داده شد. بنابراین مطلوب آن است که بازیکنان نمره 100 را کسب کرده باشند.
نتایج نشان داد که بازیکنان بهترین آگاهی را در مورد تاثیر گرم کردن در پیشگیری از آسیب قبل از تمرین (3/17±6/90) و مسابقه (9/17±8/88) و ضعیف ترین آگاهی را نسبت به تاثیر استفاده از زانو بند (24±8/57) در کاهش آسیب های زانو داشته اند. همچنین بازیکنان بهترین عملکرد را نیز در مورد انجام عمل گرم کردن قبل از مسابقه (3/18±3/93) و تمرین (8/14±7/92) و ضعیف ترین عملکرد را در مورد استفاده از زانو بند در حین تمرین (7/16±7/8) و مسابقه (21±2/10) داشته اند. نتایج همچنین نشان داد که به طور کلی بین آگاهی (1/15±6/74) و عملکرد (2/14±6/53) آزمودنی ها نسبت به راهکارهای پیشگیری از آسیب اختلاف معناداری وجود دارد (000/0=p، 46/4 =t).
نتایج به دست آمده، بیانگر آن است که آزمودنی های بالاترین آگاهی و عملکرد را نسبت به گرم کردن و ضعیف ترین آگاهی و عملکرد را در مورد تجهیزات حفاظتی داشته اند. در کل آگاهی آن ها، نسبت به عملکردشان در رابطه با برخی از راهکارهای پیشگیری از آسیب بالاتر و بهتر بوده است. و این نشان می دهد که بازیکنان به اندازه آگاهی که داشته اند عملکرد مناسبی را از خود نشان نداده اند. وجود این نقائص در آگاهی و عملکرد بازیکنان هندبال استان اصفهان نسبت به برخی از راهکارهای پیشگیری از آسیب نشان می دهد که مربیان و ورزشکاران این استان به یک آموزش گسترده در مورد این راهکارها نیازمندند.