تاثیر [تناوبهای استراحتی مختلف] زمانهای بازیافت متفاوت بر عملکرد [حرکت] پرس سینه دانشجویان تمرین کرده در نوبتهای متوالی

در تمرین های با وزنه، توانایی تولید بیشترین نیروی عضلانی و انجام حجم بیشتر تمرین به زمان استراحت بین نوبت های تمرین وابسته است. بدین منظور جهت مقایسه تاثیر سه زمان بازیافت متفاوت [تناوب استراحتی مختلف] بر عملکرد حرکت پرس سینه در نوبت های متوالی با بار 90 درصد یک تکرار بیشینه، 17 دانشجوی ورزیده دانشگاه گیلان با میانگین سن 89/1± 92/21 سال، قد 5/4± 53/176 سانتی متر و وزن 95/5 ± 98/76 کیلوگرم به صورت داوطلبانه در این پژوهش شرکت کردند. همه آزمودنی ها چهار جلسه تمرین پرس سینه با 48 ساعت استراحت بین هر جلسه انجام دادند. در جلسه اول بعد از آشنایی آزمودنی ها با نحوه اجرای پروتکل، یک تکرار بیشینه آن ها اندازه گیری شد. در طول سه جلسه بعد، آزمودنی ها پس از گرم کردن در هر جلسه چهار نوبت حرکت پرس سینه را با وزنه معادل 90 درصد یک تکرار بیشینه تا سر حد خستگی اجرا کردند. در هر جلسه، یکی از زمان های بازیافت متفاوت [تناوب های استراحتی] 90، 150 و 240 ثانیه ای بین نوبت ها به صورت تصادفی استفاده شد و تعداد تکرارها در نوبت های مذکور ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل آماری از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و آزمون تعقیبی LSD استفاده شد. عملکرد حرکت پرس سینه (توانایی حفظ تکرار) بر حسب درصد، (نسبت تعداد تکرارهای انجام گرفته در هر نوبت بر تکرارهای انجام شده در نوبت اول ضرب در صد) محاسبه شد. یافته ها نشان داد هر سه زمان بازیافت [تناوب استراحتی] مورد استفاده، سبب کاهش تعداد تکرار ها در نوبت های متوالی می شود و تفاوت معنی داری بین عملکرد [حرکت] پرس سینه بین نوبت های متوالی وجود دارد (001/0pبا توجه به نتایج پژوهش حاضر می توان توصیه نمود هنگامی که هدف افزایش قدرت عضلات درگیر در تمرین پرس سینه است، 240 ثانیه استراحت بین نوبت های تمرین در نظر گرفته شود تا تکرارها در نوبت های متوالی حفظ شود.