بررسی نقش واسطه گری متغیر تعهد در رابطه با متغیر های سبک های هویت و سلامت اجتماعی در نوجوانان شهر تهران

شکل گیری هویت یکی از مسائل مهم در دوره نوجوانی است. رسیدن به یک هویت منسجم پیش نیاز رشد بهینه فرد در تمام دوران زندگی است و عدم دستیابی به چنین هویتی می تواند زمینه ساز آسیب های روانی- اجتماعی بسیار باشد.
پژوهش حاضربه بررسی رابطه بین سبک های هویت و سلامت اجتماعی و همینطورنقش تعهد هویت دراین رابطه می پردازد. بدین منظور 400 دانش آموز پایه دوم دبیرستان با روش تصادفی خوشه ایاز 4 منطقه (4، 5، 6 و 19) آموزش و پرورش شهر تهران انتخاب شدند. برای بررسی متغیرهای پژوهش پرسشنامه های سبک های هویت (ISI 6G) و سلامت اجتماعی مورد استفاده قرار گرفت. برای بررسی اثر مستقیم و غیر مستقیم سبک های پردازش هویت بر سلامت اجتماعی از رگرسیون سلسله مراتبی با هدف تحلیل مسیر استفاده شد. نتایج حاصل نشان داد که سبک هویت اطلاعاتی به طور مستقیم و غیر مستقیم و سبک هویت مغشوش/ اجتنابی و هنجاری به طورغیر مستقیم (با واسطه گری تعهد هویت) قادر به پیش بینی و تبیین پراکندگی نمرات سلامت اجتماعی هستند. برازش نمرات تعهد هویت روی هریک از سبک های هویت نشان داد که هر سه سبک هویت سهم معناداری در تببین پراکندگی نمرات تعهد هویت به خود اختصاص می دهند؛ ضمن اینکه رابطه سبک هویت مغشوش /اجتنابی با هریک از متغیرهای پژوهش منفی است. با توجه به مجموع تحلیل ها مدل پیش بینی برای سلامت اجتماعی براساس سبکها و تعهد هویت ارائه شد. در کل نتایج نشان داد که نوجوانان اطلاعات مدار نسبت به نوجوانانی که از دو سبک دیگر استفاده می کنند میزان سلامت اجتماعی بالاتری دارند. نوجوانانی که در برخورد با مسائل هویتی شیوه مغشوش /اجتنابی را به کار میگیرند به دلیل پایین بودن میزان تعهدشان نسبت به دو سبک دیگر سلامت اجتماعی کمتری دارند.با توجه به این نتایج، به دست اندر کاران تعلیم وتربیت کودکان و نوجوانان پیشنهاد می گردد که آموزش مهارتهای اجتماعی همراه با آموزش خود شناسی در جهت دستیابی به سبک هویتی مناسب را در برنامه کار خود قرار دهند.