نقش سرمایه اجتماعی بر مشارکت در اجرای مرتع داری بر اساس دیدگاه های مجریان این طرح (مطالعه موردی مراتع بلده شمال ایران)

سرمایه اجتماعی یکی از مفاهیم جدید در مباحث توسعه اقتصادی- اجتماعی جوامع است. با افزایش جمعیت، بهره-برداری صحیح، حفاظت و توسعه پایدار منابع طبیعی (جنگلها و مراتع) مستلزم مشارکت بهره برداران است. هدف این مطالعه، بررسی نقش سرمایه اجتماعی در میزان مشارکت مجریان در اجرای طرح های مرتع داری براساس دیدگاه های مجریان این طرح ها است. نمونه آماری، مجریان طرح های مرتعداری در 72 سامان عرفی می باشند. ابزار تحقیق پرسش نامه بوده و نمونه گیری با استفاده از روش تصادفی طبقه ای انجام گرفت. اساس تفکیک طبقات زمان اجرای طرح مرتع داری در هر سامان عرفی است. یافته های این پژوهش نشان می دهد رابطه معنی داری بین سرمایه اجتماعی و مولفه های آن شامل، اعتماد در روابط فردی، اعتماد نهادی، امنیت اجتماعی و همکاری متقابل با میزان مشارکت مجریان در اجرای طرح های مرتعداری وجود دارد. همچنین نتایج آنالیز واریانس نشان می دهد بین نوع مدیریت در بهره برداری از مراتع منطقه با میزان شاخص سرمایه اجتماعی بهره برداران برحسب شیوه بهره برداری تفاوت معنی داری وجود دارد. مقایسه میانگین شاخص سرمایه اجتماعی نشان می دهد، شیوه بهره برداران افرازی بطور معنی داری حائز بیشترین سرمایه اجتماعی و شیوه بهره برداران شورایی واجد کمترین سرمایه اجتماعی برای اجرای طرح های مرتع داری می باشد.