بررسی ارتباط سطح سرمی β-hCG مادر در هفته های 16 تا 20 بارداری با بروز پرهاکلامپسی

در حال حاضر تلاشهای بسیاری در حال انجام است که بتوان با استفاده از مارکرهای بیوشیمیایی مادری در پیش بینی برخی از حاملگی های پر خطر از جمله پره اکلامپسی اقدام کرد. یکی از این مارکرها سطح hCG سرمی مادر طی نیمه اول بارداری میباشد. برخی مطالعات نشان داده اند که بین سطح hCG مادری با بروز پرهاکلامپسی ارتباط وجود دارد. در این مطالعه سعی شده است ارتباط بین سطح β-hCG سرمی مادر طی هفته 16 تا 20 بارداری با بروز پرهاکلامپسی بررسی شود.
در این مطالعه تحلیلی آینده نگر که در درمانگاه پره ناتال بیمارستان شهید اکبرآبادی طی سالهای 86 لغایت 88 انجام شد، برای 508 مادر مراجعه کننده طی هفته های 16 تا 20 بارداری، سطح hCG سرمی اندازه گیری شد. سپس این افراد از نظر بروز پره اکلامپسی تا پایان حاملگی بررسی شدند.
فراوانی بروز پرهاکلامپسی در مادران مورد بررسی 3/9 ‎%‎ بود. به لحاظ آماری، سطح لگاریتمی β-hCG سرمی مادر طی هفته 16 تا 20 بارداری در مادران مبتلا به پرهاکلامپسی به خصوص پرهاکلامپسی شدید، بیش از مادران با حاملگی طبیعی بود (009/0= p). همچنین متوسط سن مادران مبتلا به پرهاکلامپسی، بیش از سن مادران با حاملگی طبیعی بود (001/0= p). بر اساس مدل رگرسیونی، دو عامل سطح بالای β-hCG سرم مادری طی هفته های 16 تا 20 بارداری و سن بالا به عنوان عوامل خطر در بروز پره اکلامپسی به شمار می آیند.
این مطالعه نشان داد که سطح سرمی β-hCG در هفته های 16 تا 20 بارداری در مادران مبتلا به پرهاکلامپسی بیش از مادران با حاملگی طبیعی میباشد که این مساله میتواند در پیش بینی پره اکلامپسی مورد استفاده قرار گیرد. با این حال لازم است مطالعات تکمیلی درخصوص تعیین cut off point نیز انجام گیرد.