شیوع عوارض دهانی صورتی مبتلایان به تالاسمی ماژور در مرکز تالاسمی استان قزوین

تالاسمی یکی از شایعترین اختلالهای تک ژنی شناخته شده می‎باشد که نوع هموزیگوت آن (بتاتالاسمی ماژور) شدیدترین شکل کم خونی همولیتیک در ایران است. با توجه به اهمیت عوارض دهانی صورتی در این بیماران و عدم وجود آمارهای کافی و مستدل در ایران، ضرورت تحقیق در این مورد مطرح میباشد. از اینرو شناخت و کاهش عوارض این بیماری از اهداف این پژوهش بوده است.
این تحقیق به صورت توصیفی ‎(Case Series)‎ بر روی تمام بیماران مرکز تالاسمی استان قزوین (110 بیمار) انجام گردید. اطلاعات از طریق پرسشنامه و معاینه کلینیکی جمع آوری شد. معاینات دهانی صورتی شامل بررسی شکل بینی و صورت، بیرون‎زدگی ماگزیلا، رنگ پریدگی مخاط دهان. تاخیر رویش دندانها، شاخص پوسیدگی و نوع اکلوژن بوده است. همچنین رابطه متغیرهای فوق با زمان شروع و نحوه درمانهای پزشکی بیماران مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آنالیز آماری از نرم‎افزار SPSS و آزمون مجذور کای با سطح معنی‎داری ‎(P<0/05)‎ استفاده گردید.
یافته ها: شیوع عوارض دهانی صورتی بیماران مبتلا به تالاسمی عبارت بودند از: بینی‎زینی شکل (8/71 ‎%‎)، بیرون‎زدگی ماگزیلا (5/55 ‎%‎)، رنگ پریدگی مخاط دهان (2/48 ‎%‎)، صورت شبیه جوندگان (30 ‎%‎)، بایت عمیق (2/28 ‎%‎)، فضای بین دندانهای قدامی بالا (7/22 ‎%‎)، اپن‎بایت (6/13 ‎%‎)، تاخیر در رویش دندانهای شیری (10 ‎%‎) و دایمی (2/8 ‎%‎). در تمامی گروه های سنی بیشترین نوع اکلوژن به ترتیب کلاس 1، 2، 3 بوده است. شاخص پوسیدگی ‎(DMFT)‎ در مبتلایان بهطور معنی‎داری بیشتر از افراد سالم بوده است. ‎(P<0/05)‎. نتیجه گیری: شیوع عوارض دهانی صورتی در مبتلایان به تالاسمی ماژور قابل توجه بوده است. تحقیق حاضر نقش تشخیص زودرس، درمان به موقع و دقیق را در کاهش این عوارض نشان داده است.