اثرآللوپاتی گونه های Scariola orientalis و Agropyron elongatum بر اسپرس

یکی از راه حلهای کاربردی جلوگیری از فرسایش بیشتر خاک در اراضی کشت دیم غلات می تواند کاشت گونه های علوفه دیم باشد. در مطالعه مزارع کشت دیم اسپرس مشاهده شد که با ظهور گونه های بومی جاز (Scariola orientalis) و آگروپایرون ((Agropyron elongatum جمعیت گونه اسپرس کاهش می یابد. جهت بررسی اثرات آللوپاتی گونه های مذکور دو آزمایش متفاوت بر روی بذور اسپرس انجام پذیرفت. آزمایش اول با 3 تیمار بذر و 5 تیمار عصاره در 4 تکرار طراحی شد. تیمار بذر دارای سه سطح: بذر بی غلاف، بذر باغلاف دست نخورده و بذر با غلاف شکسته و تیمار عصاره دارای سه سطح: الف و ب) به ترتیب عصاره کامل گونه S.orientalis و A. elongatum که از مجموع ساقه، ریشه و برگ استخراج گردید، ج) عصاره برگ، د) عصاره ریشه و ه) عصاره ساقه S. orientalis آزمایش دوم با 16 تیمار طراحی شد: 5 تیمار عصاره از بخش های مختلف دو گونه بومی،3 تیمار روش عصاره گیری و 1 تیمار آب مقطر به عنوان شاهد در 4 تکرار بر روی بذور بی غلاف اسپرس در قالب طرح کرت های خردشده انجام گرفت. تیمار عصاره آزمایش دوم همانند عصاره های آزمایش اول و در تیمارهای روش تهیه عصاره، از حلال های هگزان، دی کلرومتان و متانول استفاده شد. در این تحقیق زمان شروع جوانه زنی، درصد جوانه زنی و سرعت جوانه زنی بذرهای اسپرس تحت آبیاری با عصاره های مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد میزان جوانه زنی بذر اسپرس در عصاره A.
elongatum (7/4 درصد جوانه زنی) حدود 18 برابر نسبت به شاهد (با 78 درصد جوانه زنی) کاهش یافته است. علت کاهش جمعیت اسپرس در دیمزارها اثرات آللوپاتیک هر دو گونه مرتعی بومی است که به جامعه مرتعی اصلی قبل از شخم و کاشت تعلق دارند.