بررسی تاثیر روش های مختلف حمل کوله پشتی بر حجم های تنفسی در دانشجویان دختر

مطالعات گسترده ای در مورد تاثیرات حمل بر وضعیت و سیستم عضلانی اسکلتی انجام شده است، اما در مورد اثرات حمل کوله پشتی بر عملکرد ریوی مطالعات کمی وجود دارد. هدف از این پژوهش بررسی اثر روش های مختلف حمل با 15 درصد وزن بدن بر روی حجم های تنفسی و مقایسه آن ها با یکدیگر بود.
در این مطالعه تعداد 70 نفر فرد سالم با دامنه سنی 25-18سال و میانگین 55/1 ± 47/20 سال شرکت کردند. حجم های تنفسی ابتدا در حالت بدون کوله پشتی ارزیابی شد. سپس کوله پشتی در یکی از حالت های حمل یک طرفه، مورب و دو طرفه روی بدن قرار گرفت و دو باره حجم های تنفسی اندازه گیری شد. وسیله مورد استفاده جهت اندازه گیری حجم های تنفسی دستگاه اسپیرومتر Oxycon بود. آنالیز آماری توسط آزمون مقایسه زوج ها (Paired t-test) انجام شد.
مقایسه مقادیر FEV1، FVC و درصد FEV1/FVC در حالت بدون کوله پشتی با سه روش حمل یک طرفه، مورب و دو طرفه تغییرات معنی داری نشان نداد و در مقایسه این مقادیر در سه روش حمل یک طرفه، مورب و دو طرفه به صورت دو به دو نیز تفاوت معنی داری مشاهده نشد.
بحث: حمل کوله پشتی با 15 درصد وزن بدن به سه شکل یک طرفه، مورب و دو طرفه تغییر معنی داری در حجم های تنفسی ایجاد نکرد و بین روش های حمل نیز تفاوت معنی داری دیده نشد. بنابراین، به نظر نمی رسد که حمل بار با 15 درصد وزن بدن بر روی سیستم تنفسی اثرات نگران کننده ای داشته باشد.