تعیین میزان مطابقت ارجاع بیماران مبتلا به علایم درد سیاتیکی به جراحی با شاخص های استاندارد درمانی

کمردرد، اولین علت ناتوانی در افراد زیر 45 سال و دومین علت مراجعه به پزشکان است. بیماران، با تشخیص قطعی فتق دیسک باید طی 8 هفته تحت درمان های غیر جراحی قرار گیرند، مگر در مواردی که فرد ضعف پیش رونده حرکتی، سندرم دم اسبی و یا درد غیر قابل مهار داشته باشد. تنها 10-5 درصد بیماران با علایم درگیری دیسک بین مهره ای نیاز به جراحی دارند. هدف این مطالعه، تعیین میزان تطابق ارجاع بیماران مبتلا به فتق دیسک کمری به جراحی با توجه به شاخص های استاندارد بود.
این مطالعه توصیفی و متقاطع (cross-Sectional)، روی 46 بیمار با میانگین سنی 40 سال انجام شد. از هر بیمار رضایت نامه کتبی گرفته شد. سپس هر بیمار به سؤالات مربوط به مشخصات درد و شاخص های جراحی پاسخ داد و شدت درد به وسیله VAS و شدت سیاتیکا توسط SLR اندازه گیری شد. این نتایج به همراه اطلاعات به دست آمده از برگه گزارش MRI ثبت گردید و اطلاعات جمع آوری شده برای تحلیل با روش های آمار توصیفی، وارد برنامه SPSS شد.
تعداد 13 درصد بیماران، فاقد درد رادیکولار بودند و در 85 درصد آن ها، از شروع درد رادیکولار کمتر از 6 ماه می گذشت. درمان هایی که این 46 بیمار دریافت کرده بودند به ترتیب دارو درمانی (85 درصد)، استراحت (65 درصد)، کمربند طبی (30 درصد) و فیزیوتراپی (22 درصد) بود. مؤثرترین درمان کانسرواتیو، کمربند طبی با تاثیر 29 درصد بود.
بسیاری از بیماران این مطالعه، به صورت غیر ضروری جراحی شده اند؛ چرا که شاخصه های جراحی را نداشته و درمان کانسرواتیو مناسبی دریافت نکرده بودند. نتایج درمان کانسرواتیو این بیماران به خصوص در مورد فیزیوتراپی ضعیف است، اگر چه در مقالات به نقش زیاد این درمان تاکید شده است.