بررسی الگوی فعالیت فیزیکی پرستاران بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان

با توجه به افزایش شیوع بیماری های غیرواگیر که کم تحرکی از عوامل زمینه ساز آنهاست مسئولین بهداشتی درصدد تشویق افراد به انجام فعالیت فیزیکی بیشتر می باشند. پرستاران از جمله افرادی هستند که بواسطه شغل خود در معرض ابتلا به بیماری های غیرواگیر از جمله مشکلات قلبی عروقی و عضلانی اسکلتی و روحی- روانی قرار دارند. هدف این مطالعه بررسی الگوی فعالیت فیزیکی پرستاران شاغل در بیمارستانهای وابسته به سازمان تامین اجتماعی در استان اصفهان می باشد.
در این مطالعه مقطعی توصیفی تحلیلی 82 پرستار شاغل در بیمارستانهای تامین اجتماعی استان اصفهان بررسی شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه استاندارد شده فعالیت فیزیکی 7 روزه IPAQ (International Physical Activity Questionnaire) می باشد. این پرسشنامه دارای 5 قسمت است (فعالیت فیزیکی مربوط به شغل، اوقات فراغت، منزل و جابجایی و فعالیتهای نشسته) که در هر مورد تعداد روزهایی که فرد حداقل به مدت 10 دقیقه به آن فعالیت پرداخته و مدت زمانی که در یک روز به آن فعالیت پرداخته بر حسب ساعت و دقیقه سوال می شود.
میانگین فعالیت فیزیکی شغلی و جابه جایی در دو جنس تفاوت معنی داری نداشت ولی میانگین فعالیت فیزیکی در منزل در زنان نسبت به مردان به طور معنی داری بیشتر بود. میانگین فعالیت فیزیکی اوقات فراغت مردان نسبت به زنان به طور معنی داری بیشتر بود. مقایسه میزان فعالیت فیزیکی در 3 بیمارستان، نتایج تفاوت معنی داری را نشان نداد.
با توجه به اینکه درصد زیادی از جامعه پرستاری از نظر فیزیکی فعالیت کافی ندارند تاکید بر انجام فعالیت فیزیکی به ویژه در اوقات فراغت به منظور جابه جایی و به ویژه در پرسنل بهداشتی از جمله پرستاران در کاهش این عوامل خطر و کنترل و پیشگیری از این بیماری ها تاثیر به سزایی دارد.