توانایی تشخیص مواجهه با ریزموج تابشی تلفن های همراه GSM توسط کاربران و تاثیر این امواج بر علائم حیاتی آنان

با توجه به اینکه بیشتر مطالعات قبلی در زمینه عوارض ناشی از مواجهه با میدان های الکترومغناطیسی تلفن های همراه محدود به اظهارات شخصی افراد می شود، این مطالعه با هدف بررسی توانایی افراد در تشخیص مواجهه واقعی و مواجهه کاذب با این امواج و بررسی تغییرات علائم حیاتی در هنگام مواجهه واقعی با میدان های الکترومغناطیسی نسبت به مواجهه کاذب انجام شد.
طی دو مرحله غربال گری، از میان 700 دانشجوی دانشگاه های شیراز تعداد 20 نفر با علائم حساسیت زیاد نسبت به مواجهه با میدان های الکترومغناطیسی وعدم مواجهه زیاد با سایر منابع میدان های الکترومغناطیسی (غیر از تلفن همراه) انتخاب و پس از کسب رضایت طی دو نوبت به صورت واقعی و کاذب به مدت 10 دقیقه در معرض پرتوهای ریزموج تابشی از تلفن همراه قرار گرفته و از آنها در خواست گردید احساس خود را در مورد وجود یا فقدان عوارض بیان نمایند. تمام این افراد در مرحله سوم مطالعه به دستگاه های مانیتور ICU متصل شده و علائم حیاتی آنها نظیر ضربان قلب، تنفس، و فشار خون به دقت ثبت گردید.
اختلال در توجه و تمرکز و کمر درد ارتباط معنی دار آماری با استفاده از تلفن همراه داشتند (05/0>P). هم چنین هنگامی که به شدت هر یک از نشانه های بیماری امتیازی داده شد و مجموع این امتیازات تعیین گردید، بین استفاده از تلفن همراه و محل قرار دادن گوشی حین مکالمه با مجموع شدت نشانه های بیماری ارتباط معنی دار آماری مشاهده گردید (0001/0>p). در مرحله دوم تنها 5 نفر) 25% از افراد) توانستند در هر دو آزمایش مواجهه واقعی و کاذب وجود یا نبود پرتوهای ریزموج تابشی از تلفن همراه را تشخیص دهند که این درصد کاملا منطبق با میزان احتمال تشخیص های کاملا تصادفی است. این افراد در مرحله سوم مطالعه هیچ گونه تغییری در علائم حیاتی نظیر ضربان قلب، تنفس، و فشار خون در مراحل تابش واقعی و کاذب نداشتند.
نتایج این مطالعه در راستای دیگر مطالعات می تواند تایید کننده نقش عوامل روان شناختی در افرادی باشد که دارای حساسیت ظاهری نسبت به مواجهه با میدان های الکترومغناطیسی می باشند.