مروری بر آسپرژیلوزیس تهاجمی در بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه با تاکید بر روش های تشخیصی

آسپرژیلوس ازقارچ های رشته ایی با انتشار بسیار وسیع در طبیعت می باشد.گونه های آسپرژیلوس طیف وسیعی از بیماری ها مثل آلرژی، آلودگی های سطحی و عفونت های تهاجمی را در انسان ایجاد می کنند. آسپرژیلوزیس تهاجمی بیماری شدید و کشنده ایی می باشد که غالبا در افراد مبتلا به ضعف ایمنی اتفاق می افتد. بر اساس نتایج مطالعات انجام شده در طول یک دهه اخیر آسپرژیلوس تهاجمی بعنوان یکی از عفونت های قارچی و با مرگ و میر بالا در بیماران بستری در بخش مراقبت های ویژه گزارش شده است. اگر چه با بستری شدن طولانی مدت بیماران دچار وضعیت وخیم در بخش مراقبت های ویژه و همچنین استفاده از داروهای تضعیف کننده سیستم ایمنی در این بیماران انتظار می رود که شیوع آسپرژیلوس تهاجمی همچنان رو به افزایش باشد. به تاخیر افتادن تشخیص قطعی، عدم درمان مناسب و به موقع و وجود بیماری های مختلف زمینه ایی و نوتروپنی از دلایل بالا بودن مرگ و میر بیماری ذکر گردیده است. علیرغم پیشرفت های اخیر در تشخیص و درمان بیماری، ظهور آسپرژیلوس تهاجمی در بخش مراقبت های ویژه معمولا ناشی از نبود پیش بینی و تشخیص درست بیماری می باشد. استفاده از تکنیک های تشخیصی مثل PCR و ارزیابی آنتی ژن های گالاکتومانان و β-D-glucan به وسیله روش های سرولوژی در نمونه های مختلف علاوه بر روش های سنتی تشخیصی ضروری می باشد تا بتوان تصویر بهتری از جمعیت بیماران درمعرض خطر آسپرژیلوس تهاجمی و برنامه ریزی های لازم جهت اقدامات بهتر بهداشتی و پیشگیرانه داشت. با عنایت به افزایش تعداد بخش مراقبت های ویژه در کشور و همینطور افزایش تعداد پذیرش بیماران در این بخش ها و همینطور عدم وجود مطالعه ایی در این زمینه در مقاله حاضر سعی شده است با مرور بر تازه ترین بررسی های انجام شده بر روی آسپرژیلوز تهاجمی به جنبه های مختلف آن با تاکید بر روش های تشخیصی پرداخته شود.