مقایسه کارایی منعقد کننده های پلی آلومینیوم کلراید و آلوم در حذف فلوراید از آب

فلوراید به طور طبیعی و همچنین از طریق پساب صنایع مختلف به محیط زیست منتشر می شوند. فلوراید موجود در آب آشامیدنی با توجه به غلظت آن و میزان کل جذب شده می تواند مفید یا مضر باشد. به دلیل سهولت اجرا، دسترسی آسان به منعقد کننده های آلوم و پلی آلومینیم و ارزانی آنها، روش انعقاد به عنوان روش منتخب برای حذف فلوراید از آب مد نظر قرار گرفت. هدف از این مطالعه مقایسه کارایی منعقد کننده های پلی آلومینیوم کلراید تجاری و آلوم درحذف فلوراید از آب می باشد.
آزمایشات در مقیاس آزمایشگاهی و به وسیله دستگاه جار انجام شد. متغیرهای این پژوهش شامل pH، دزاژ منعقد کننده مصرفی و غلظت فلوراید در شرایط تعریف شده مورد بررسی قرار گرفتند.
نتایج آزمایشات نشان می دهد که pH بهینه حذف فلوراید برای هر دو منعقد کننده برابر 4 بود. غلظت آلوم و پلی آلومینیم کلراید جهت حذف فلوراید به ترتیب 240 و 160 میلیگرم بر لیتر و بازده حذف برای هر دو منعقد کننده در pH و دزاژ منعقد کننده بهینه به ترتیب 2/84 و 84 درصد بود.
با توجه به نتایج حاصل از این مطالعه می توان اظهار کرد که روش انعقاد روش مناسبی برای حذف فلوراید از آب می باشد و پلی آلومینیم تجاری در حذف فلوراید قابل رقابت با آلوم می باشد.