بررسی آسیب ریشه های عصبی گردن و درگیری اعصاب محیطی اندام فوقانی در کشتی گیران حرفه ای ایران

ضایعات ورزشی رشته کشتی با توجه به توسعه روز افزون این رشته رو به تزاید می باشد. این تحقیق با توجه به بومی بودن این رشته در کشور ایران و عدم وجود مطالعه دقیق و علمی پیرامون میزان آسیب ریشه های عصبی گردن و درگیری اعصاب محیطی در این رشته (که پس از آسیب زانو در مرتبه دوم قرار دارد) انجام پذیرفت. در این تحقیق به بررسی فراوانی این نوع آسیب در کشتی گیران حرفه ای ایران پرداخته شد و رابطه احتمالی بین شیوع این آسیبها و سابقه اشتغال به کشتی و نیز آسیب دیدگی قبلی گردن تحت بررسی قرار گرفت. پس از ارزیابی اولیه 40 کشتی گیر حرفه ای (با سابقه حداقل 10 سال کشتی) بوسیله معاینات بالینی و بررسی های الکترودیاگنوستیک و سپس بررسی 21 نفر از آنان با استفاده از MRI ستون فقرات ناحیه گردن نتایج ذیل بدست آمد: 1- 45% افراد مورد مطالعه دچار ضایعه مزمن ریشه عصبی گردن بودند. 2- ارتباط آماری معنی داری بین سن کشتی گیران، مدت اشتغال آنان به کشتی و نیز آسیب دیدگی قبلی گردن با ضایعه فعلی ریشه عصبی گردن وجود نداشت.3- اختصاصی بودن (specifity) MRI در این ارزیابی 67/41% و حساسیت (sensetivity) آن 100% بود. 4- با استفاده از نتایج MRI در گروه مورد مطالعه، تغییرات دژنراتیو (degenerative) در 61% موارد، بیرون زدگی دیسک (protrusion) در 28% موارد، تنگی کانال نخاعی در 19% موارد و خروج دیسک (extrusion) در 9% موارد مشاهده شد. 5- شایعترین ریشه عصبی درگیر در الکترودیاگنوز ریشه عصبی ششم گردنی(C6) بشکل دو طرفه بود. در بررسی بوسیله MRI نیز ریشه عصبی ششم گردنی بیشترین درگیری را نشان داد. 6- 5/27% افراد تحت مطالعه دچار آسیب عصب محیطی اندام فوقانی بودند و از این میان سندرم کارپال تونل دوطرفه با 15% و سپس درگیری عصب اولنار در آرنج با 5/12% بیشترین آمار را بخود اختصاص دادند. 7- رابطه آماری معنی داری بین آسیب عصب اولنار و آسیب دیدگی قبلی آرنج وجود داشت. 8- 5/54% موارد آسیبهای عصب محیطی فوقانی همراه درگیری ریشه عصبی گردن بود.