بررسی کارآیی روش رنگ آمیزی کلوئید نقره در تشخیص آدنوکارسینوم، هیپرپلازی و بافت طبیعی آندومتر از یکدیگر

نواحی سامانگر هستک (Nucleolar Organizer Regions، NOR) حلقه هایی از DNA هستند که بدنبال نشخه برداری به RNA ریبوزومی بدل می گردند. روش کلوئید نقره با رنگ آمیزی پروتئینهای همراه با (s) NOR (AgNOR) قادر است آنها را بصورت نقاط سیاه رنگی در داخل هسته نمایان سازد که نمایانگر فعالیت پرولیفراتیو بافت هستند. لذا، از این خاصیت می توان برای تفکیک ضایعات پیش بدخیمی از بدخیمی استفاده کرد. هدف این پژوهش بررسی توانایی، میزان دقت و خطای روش رنگ آمیزی AgNOR برای تفکیک ضایعات مختلف آندومتر است که در بسیاری از موارد همپوشان (Overlap) هستند. بهمین منظور 120 مقطع از بافت آندومتر بیمارانی که طی سالهای 1372 لغایت 1376 به بیمارستان اکبرآبادی مراجعه کرده بودند، رنگ آمیزی شد. این مقاطع از طریق کورتاژ تشخیصی و هیسترکتومی بدست آمدند. تشخیصهای بافت شناسی نمونه های مزبور عبارت بودند از: آندومتر پرولیفراتیو (30 نمونه) و آدنوکارسینوم (25 نمونه). تعداد متوسط (s) NOR رنگ شده بوسیله نقره (AgNOR)در هر سلول بافت پرولیفراتیو 9/8، بافت ترشحی 7/5، هیپرپلازی ساده آندومتر 7/9، هیپرپلازی کمپلکس 3/1 و آدنوکارسینوم آندومتر 6/14 بود. اختلاف بین میانگینهای فوق براساس تحلیل واریانس یکطرفه (ANOVA) معنی دار بود(43-10×42/1 P<). نتیجه آزمون سنجش قدرت روابط تقریبا برابر با 83% بود. اختلاف معنی دار عمدتا بر اثر اختلاف بین بافتهای طبیعی با یکدیگر، با هیپرپلازی و آدنوکارسینوم و نیز اختلاف بین هیپرپلازی و آدنوکارسینوم ایجاد شده است(01/0 P<). لذا شمارش (s) NOR معیار قاطعی برای تشخیص افتراقی ضایعات مختلف آندومتر از یکدیگر می باشد.