بررسی عوارض جراحی پولیواسکولیوز

در یک بررسی گذشته نگر بر روی 83 بیمار مبتلا به پولیواسکولیوز که از سال 1376-1349 در بیمارستان شفایحیائیان بستری و تحت عمل قرار گرفته اند عوارض وسیله (Implant Failure) 15 مورد (18%)، جوش نخوردن (pseudoarthrosis) 12 مورد (5/14%)، عفونت عمقی 4 مورد (8/4%)، عفونت سطحی 3 مورد (6/3%)، زخم گچ (Cast sore) 17 مورد (48/20%) و از دست دادن اصلاح (Loss of correction) 28 مورد (73/33%) مشاهده گردید. عارضه وسیله در سیستم هارینگتون دیسترکشن (Distraction Harrington، D.H) و سیستم هارینگتون همراه با سیستم زیلکی (Distraction Harrington Zeilke، D.H+Z) بسیار شایعتر از سیستم هارینگتون همراه با سیم زیرلامینا (Distraction Harrington Sublaminar wiring، D.H+SLW) بود.
خوش نخوردن در سیستم هارینگتون دیسترکشن دارای بیشترین میزان و در سیستم هارینگتون با سسیم زیر لامینا دارای کمترین میزان بود. همچنین جوش نخوردن در فیوژن تا ناحیه خاجی، فیوژن خلفی تنها و در انحناهای سینه ای کمری و کمری بسیار شایعتر از فیوژن تا ناحیه بالای خاجی، فیوژن قدامی و خلفی با هم و انحنای توراسیک بود.
نتیجه اینکه در پولیواسکولیوز، بخصوص در انحناهای سینه ای کمری، کمری و نیز در صورت نیاز به فیوژن ساکروم و انحناء بیشتر از 60 درجه، استفاده از روش فیوژن قدامی و خلفی با هم، همراه با استفاده از یک وسیله قوی و محکم نظیر هارینگتون دیستراکشن با سیم زیر لامینا مناسبتر می باشد.