اثر نحوه پراکنش بذور علف های هرز یولاف وحشی (Avena ludoviciana)، خردل وحشی(Sinapis arvensis)، جودره(Hordeum spontaneum) و شلمی(Rapistrum rugosum) بر شکار پس از انتشار آنها

به منظور بررسی اثر نحوه پراکنش بذور یولاف وحشی (Avena ludoviciana)، خردل وحشی (Sinapis arvensis)، جودره (Hordeum spontaneum) و شلمی(Rapistrum rugosum) بر شکار پس از انتشار آنها، آزمایش مزرعه ای در تابستان 1386 در مزرعه جو زراعی (Hordeum vulgare) در منطقه مشهد اجرا شد. آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 4 تکرار انجام شد. تیمارها شامل چهار گونه علف های هرز، سه نحوه پراکنش بذور و شش تاریخ نمونه برداری بود. میزان شکار بذور در میان گونه های مختلف تفاوت معنی داری داشت. نحوه پراکنش بذور بر شکار آنها اثر معنی دار داشت. برای هر چهار گونه، بیشترین شکار به تیمار پراکنش لکه ای و کمترین شکار به تیمار پراکنش تصادفی مربوط بود. اثر متقابل گونه علف هرز و نحوه پراکنش نیز معنی دار بود بطوریکه بیشترین و کمترین شکار، به ترتیب به بذور مجتمع خردل وحشی و بذور تصادفی جودره تعلق داشت. نتایج نشان دهنده آن است که در شرایطی که بذور هر یک از علف های هرز به صورت گروهی و لکه ای در مزرعه پراکنده هستند، امکان شکار آنها به وسیله شکارگران بیشتر بوده و در این حالت، شکار نقش موثرتری در مدیریت علف های هرز ایفا می کند.