کارایی جذب فسفر در ذرت، چغندرقند و بادام زمینی

توانایی گیاهان مختلف در رشد و نمو در خاک هایی با فسفر قابل استفاده کم، متفاوت می باشد. به عبارت دیگر گیاهان از نظر کارایی استفاده از فسفر در این گونه خاکها با هم اختلاف دارند. این توانایی می تواند از طریق مقایسه «کارایی جذب فسفر» از خاک توسط گیاه و بررسی عوامل موثر در آن مورد ارزیابی قرار گیرد. در این پژوهش کارایی جذب فسفر توسط سه گیاه ذرت، چغندر قند و بادام زمینی با سه سطح فسفر کم، متوسط و زیاد و سه برداشت (دو دوره رشد) در یک طرح کاملا تصادفی بصورت کشت گلدانی در خاکی با فسفر قابل استفاده کم در اتاق رشد مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. نتایج عملکرد نسبی رویشی نشان داد که گیاه چغندر قند نسبت به دو گیاه دیگر کارایی بیشتری در استفاده از فسفر دارد. این توانایی چغندر قند مربوط به کارایی زیاد جذب فسفر بود بطوریکه مقدار جذب فسفر در چغندر قند در تیمار کم فسفر در برداشت سوم 29 میلیگرم فسفر بر گیاه بود که این مقادیر برای ذرت و بادام زمینی به ترتیب 19 و 8/ 0 میلی گرم فسفر بر گیاه بود. کارایی جذب فسفر زیاد چغندر قند در مقایسه با دو گیاه دیگربیشتر مربوط به زیاد بودن جریان به درون یا اینفلاکس فسفر درخاک بود. مقدار جریان به درون فسفر در گیاه چغندر قند در تیمار کم فسفر در دوره اولیه رشد حدود 4 و 22 بار بیشتر از آن به ترتیب برای ذرت و بادام زمینی بود. بعنوان یک نتیجه گیری کلی می توان گفت که رشد و نمو خوب گیاه چغندر قند در تیمار کم فسفر به علت زیاد بودن کارایی جذب فسفر توسط این گیاه بود و این کارایی جذب فسفر زیاد با زیاد بودن جریان به درون فسفر قابل توجیه است.