نقش پیشگیرانه و درمانی سیر روی اپیدیدیم و سمینال وزیکول موش های صحرایی دیابتی نر

دیابت تاثیرات متنوعی روی فعالیت های تولیدمثلی در انسان دارد. مطالعات کلینیکی و آزمایشگاهی اختلال اسپرماتوژنز، حجم مایع سمینال و تغییرات تحلیلی در اپیدیدیم را نشان می دهند. در مطالعه حاضر ما قصد داریم اثر پیشگیرانه و درمانی سیر بر روی آسیب های اپیدیدیم و سمینال وزیکول در موش های صحرایی نر دیابتی شده با استروپتوزوتوسین (STZ) را مورد بررسی قرار دهیم.
در این مطالعه تجربی، 40 موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 5 گروه تقسیم شدند. گروه نرمال، گروه دیابتی، گروه نرمال + سیر، گروه دیابتی + سیر قبل ((D+Gb، گروه دیابتی + سیر بعد (D+Ga). دیابت از طریق تزریق STZ ایجاد شد. آب سیر با دوز 1 میلی لیتر به ازاء هر صد گرم وزن بدن توسط گاواژ به موشهای صحرایی خورانده شد. آسیب اپیدیدیم و سمینال وزیکول با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و به کمک آزمون آنالیز واریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
موشهای دیابتی کاهش چشمگیری در اندازه توبول و لومن قطعات سر، تنه و دم اپیدیدیم و تحلیل اپیتلیوم سمینال وزیکول را نشان دادند. سیر بطور قابل توجهی تغییرات مورفولوژیکی ایجاد شده بوسیله دیابت را در اپیدیدیم و سمینال وزیکول موش های صحرایی تخفیف می دهد بطوری که در گروه D+Gb نسبت به گروه D+Gaتخفیف عوارض بیشتر بود.
در این مطالعه نشان داده شد که مصرف آب سیر دارای هر دو اثر درمانی و پیشگیرانه روی کاهش آسیب های بیضه ای در موش های صحرایی نر دیابتی می باشد.