تحیل مفهوم اقامتگاه با رویکرد نشانه شناسی فرهنگی

رویکرد نشانه شناسی دیری نیست که به مطالعات حقوقی راه یافته و امکان تحلیل مفاهیم حقوقی با این رویکرد فراهم آمده است. یکی از مفاهیم حقوق مدنی که در دهه های اخیر گفت وگوی بسیاری درباره تحلیل آن وجود داشته، مفهوم اقامتگاه است که با همین رویکرد مورد بررسی قرار گرفته است.
مطالعه ریشه تاریخی اصطلاح «دومیسیل» نقطه آغاز این بررسی است که زمینه فرهنگی شکل گیری این مفهوم در اروپا بر پایه آن تبیین، و سپس کارکردهای تاریخی اصطلاح در بستر اجتماعی بررسی شده است. مطالعه رسوب های تاریخی در قوانین کنونی از کشورهای گوناگون، نشان از آن دارد که در دو نظام اصلی حقوق غرب: رومن ژرمن و آنگلوساکسون، اقامتگاه بخش مهمی از کارکردهای خود را از دست داده و هر چه به عصر حاضر نزدیک تر شده، کارکردهای پیشین آن رو به کاهش نهاده است. شکل گیری دولت های ملی نیز موجب شده است تا بخش مهمی از کارکردهای تعلقی و هویتی اقامتگاه، در عمل به مفهوم جدید التاسیس ملیت انتقال یابد، اما در حد فاصل میان دولت ملی و مشخص، نیاز به یک نظام تعلقی خرد نیز وجود داشته که این وظیفه به عهده اقامتگاه نهاده شده است.