بیان نشان گرهای مهارکننده های بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 2 و 9 در لیکن پلان اروزیو، غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی مخاط دهان به روش ایمونوهیستوشیمی

لیکن پلان دهانی نوعی بیمار التهابی پوستی – مخاطی مزمن است که به صورت یک پیش بدخیم تعریف می شود.
(Matrix metalloproteinase-2(MMP-2و Matrix metalloproteinase 9 (MMP-9 پروتئینازهایی هستند که تهاجم سلول های تومورال به بافت هم بند را تسهیل می کنند و در ضایعات پیش بدخیم و بدخیم بیش از حد معمول ظاهر می شوند. هدف از این مطالعه تعیین بیان نشان گرهای مهارکننده بافتی ماتریکس متالوپروتئیناز 9 و 2 (9 و MMP-2) در لیکن پلان دهانی اروزیو و لیکن پلان غیراروزیو و هیپرپلازی آماسی به روش ایمونوهیستوشیمی بود.
روش اجرا: در این مطالعه مقطعی، 39 بلوک مربوط به لیکن پلان دهانی غیراروزیو (با و بدون دیسپلازی)، 36 نمونه لیکن پلان دهانی اروزیو (11مورد دیسپلاستیک و 25 مورد بدون دیسپلازی)، 32 بلوک مربوط به هایپرپلازی آمازسی و 6 بلوک مربوط به بافت نرمال از آرشیو بخش آسیب شناسی دانشکده دندانپزشکی مشهد انتخاب و به روش ایمونوهیستوشیمی با نشان گرهای MMP-2 و MMP-9 رنگ آمیزی شد. به منظور مقایسه آماری از آزمون های Mann-Whitney، Kruskal-Wallis و ضریب همبستگی Spearman استفاده شد.

بیش ترین میانگین MMP-2 و MMP-9 (در کل ضخامت اپیتلیوم) در لیکن پلان اروزیو دیسپلاستیک مشاهده شد (به ترتیب: 6/31±1/68، 73/3±5/94). میزان بیان MMP-9 در انواع لیکن پلان اروزیو در قیاس با لیکن پلان غیراروزیو درهمه لایه ها (001/0 >P) و در مورد MMP-2 در لایه بازال-پارابازال وخاردار (به ترتیب: 008/0=P و 001/0>P) تفاوت معنی داری داشت.

افزایش خطی بروز این مارکرها از سمت مخاط نرمال تا لیکن پلان دهانی اروزیو بیان گر تفاوت در رفتار بیولوژیک لیکن پلان دهانی غیراروزیو و اروزیو است. بنابراین می توان گفت لیکن پلان دهانی اروزیو، پتانسیل پیش بدخیمی بیش تری از لیکن پلان دهانی غیراروزیو دارد.