ژنوتیپ کردن انتخابی در گزینش بکمک نشانگرهای مولکولی طی آزمون نتایج گاوهای نر جوان

افزایش پیشرفت ژنتیکی بواسطه استفاده از اطلاعات مولکولی DNA بیانگر افزایش صحت در برآوردهای ارزش اصلاحی و در نهایت شایستگی ژنتیکی افراد یک جمعیت میباشد. در این بررسی تاثیر انتخاب با استفاده از نشانگرهای ژنتیکی مرتبط با جایگاه های ژنی صفات کمی (QTL) از طریق افزایش در صحت گزینش گاوهای نر طی سنین نوجوانی جهت آزمون نتاج در یک برنامه به نژادی بکمک نشانگرهای مولکولی مورد ارزیابی قرار داده شد. همچنین با استفاده از روش های شبیه سازی تصادفی و بازسازی جمعیتی تجاری از گله های شیری، اثر منظور نمودن تمام یا بخشی از اطلاعات ژنوتیپی جهت انجام آزمون نتاج گاوهای نر بالقوه کاندید بر روی صحت برآوردهای ارزش اصلاحی در طی 25 سال مورد بررسی قرار گرفت. دو سطح ژنوتیپ کردن انتخابی (20 و 50%) استفاده شد تا با حالت ژنوتیپ کردن همه افراد بالقوه کاندید (100%) و یا روش رایج که بدون ژنوتیپ کردن است (0%) مقایسه شود. صفتی با وراثت پذیری پایین (04/0=2h) که در دخترها بروز میکند درنظر گرفته شد. یکQTL دو آللی با 25 درصد از واریانس ژنتیکی و 4 نشانگر در محدوده 4 سانتی مورگان از یک کروموزوم تحت عدم تعادل پیوستگی شبیه سازی شده بود. استفاده از نشانگرهای مولکولی در تمام سطوح حاکی از امکان بهبود قابل توجه در دقت برآورد ارزش ژنتیکی در مقایسه با روش رایج و بدون استفاده از ژنوتیپ داشتند. در مقایسه با ژنوتیپ کردن کل افراد کاندید در طی سالهای 6 تا 11، مقدار برتری حاصل شده درصورت استفاده از اطلاعات QTL عبارت بودند از: 82%– 76% برای سطح ژنوتیپی50%؛ 67%– 51% برای سطح ژنوتیپی20% و55%– 46% در عدم استفاده از ژنوتیپ. همچنین با افزایش فراوانی آلل مثبت QTL طی انتخاب و تثبیت تدریجی آن، از مقدار صحت برآوردهای حاصله با اطلاعات ژنوتیپی کاسته شد. بنابراین به منظور کاهش هزینه ها در آزمایشات آزمون نتاج، استفاده از اطلاعات QTL بهمراه ژنوتیپ کردن انتخابی طی سنین اولیه گاوهای نر روشی موثر در شناسایی کاندیدها بوده که ضمن بهبود صحت انتخاب باعث کاهش هزینه های تعیین ژنوتیپ میشود.